Charles Dancla

Charles Dancla
Ilustracja
Imię i nazwisko

Jean-Baptiste Charles Dancla

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1817
Bagnères-de-Bigorre

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1907
Tunis

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jean-Baptiste Charles Dancla (ur. 19 grudnia 1817 w Bagnères-de-Bigorre w departamencie Pireneje Wysokie, zm. 10 listopada 1907 w Tunisie[1]) – francuski skrzypek, kompozytor i pedagog.

Życiorys

W latach 1828–1840 studiował w Konserwatorium Paryskim[2], gdzie jego nauczycielami byli Pierre Baillot i Paul Guérin (skrzypce), Jacques Fromental Halévy (kontrapunkt) i Henri-Montan Berton (kompozycja)[1]. Od 1835 roku grał jako skrzypek w orkiestrze Opéra-Comique, a od 1841 do 1865 roku także w Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire[1]. Występował w Paryżu w kwartecie smyczkowym wraz z J.-D. Alardem, L. Croisillesem i P. Chevillardem, a także wraz ze swoimi braćmi Arnaudem i Léopoldem oraz siostrą Laurą Deliphard[1]. Podczas Wiosny Ludów (1848) na pewien czas opuścił Paryż i do 1850 roku pracował jako poczmistrz w Cholet[1]. Od 1860 do 1892 roku uczył gry na skrzypcach w Konserwatorium Paryskim[2].

Twórczość

Jego styl gry na skrzypcach cechował się emocjonalnością i wirtuozerią i wzorowany był na grze Henriego Vieuxtempsa[1]. Działał głównie jako kameralista. Nie dawał koncertów poza Francją, stąd za granicą nie był szerzej znany jako wirtuoz[1].

Skomponował m.in. 14 kwartetów smyczkowych, 7 symfonii koncertujących, ponadto liczne etiudy i miniatury oraz zbiory ćwiczeń na skrzypce[2]. Opublikował autobiografię Notes et souvenirs (Paryż 1893, 2. wydanie 1898)[2].

W 1867 roku został Kawalerem Legii Honorowej[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 335. ISBN 83-224-0223-6.
  2. 1 2 3 4 The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 195. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ Jean Charles Dancla (LH / 653/9). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.