Chironius brazili
| Chironius brazili[1] | |
| Hamdan & Fernandes, 2015 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina |
Colubroidea |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Chironius brazili |
Chironius brazili – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje endemicznie w Brazylii, prowadzi dzienny, częściowo nadrzewny tryb życia[2].
Systematyka
Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali brazylijscy herpetolodzy Breno Hamdan i Daniel Fernandes da Silva w 2015 roku na łamach „Zootaxa”, nadając mu nazwę Chironius brazili[2][3]. Holotyp oznaczony jako „MNRJ 17480”[a] to dorosły samiec zebrany przez A.C.A. Lopesa w październiku 2008 na terenie Reserva Particular do Patrimônio Natural Santuário Caraça, na wysokości 1262 m n.p.m. w gminie Catas Altas, stan Minas Gerais w Brazylii. Autorzy przebadali także osiem paratypów[2][3].
Etymologia
- Chironius: w mitologii greckiej Chiron (gr. Χείρων Cheírōn, łac. Chiron), był najmądrzejszym i najbardziej cywilizowanym z centaurów[4].
- brazili: Vital Brazil Mineiro da Campanha (1865–1950), brazylijski naukowiec, odkrywca antytoksyny i założyciel dwóch instytucji badawczych Instituto Butantan w 1899 i Instituto Vital Brazil w 1919[2].
Morfologia
Jest to małej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, dużych oczach o ciemnych tęczówkach i czarnych źrenicach. Dorosłe osobniki mają barwę czarną lub ciemnoszarą z charakterystycznym żółtym lub kremowobiałym pasem grzbietowym rozciągającym się od karku prawie do końca ogona. Tylna część głowy oraz jej boki mają kolor od jasnobrązowego do brązowego. Dolne części ciała kremowe z pomarańczowymi obrzeżami tarczek, jaśniejsze w przedniej części ciała. Węże tego gatunku mogą być mylone z gatunkami Chironius flavolineatus lub Chironius diamantina[2].
Wymiary[3]:
| Samiec | Samica | |
| Długość całkowita (mm) | 410–1455 | 408–1434 |
| Długość SVL[b] (mm) | 256–995 | 256–895 |
| Łuski grzbietowe (rzędy) | 12/12/10 (n = 75; 97,5%) lub 12/12/8 (n = 2; 2,5%) | jak samiec |
| tarczki brzuszne | 149–167 | 152–168 |
| tarczki podogonowe | 136–156 | 133–154 |
Występowanie
Występuje w Brazylii (w stanach Goias, Minas Gerais, Dystrykt Federalny, São Paulo i Rio Grande do Sul). Jest spotykany w przedziale wysokości 70–1360 m n.p.m. (zwykle 700–900 m n.p.m.)[2].
Ekologia i zachowanie
Gatunek ten zamieszkuje formacje roślinne caatinga, tropikalne wilgotne lasy nizinne i lasy sawannowe w południowej strefie międzyzwrotnikowej. Prowadzi dzienny, mieszany tryb życia naziemny i nadrzewny[3].
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Chironius brazili nie jest wymieniany.
Uwagi
- ↑ MNRJ – Museu Nacional, Universidade Federal do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro[5].
- ↑ SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
Przypisy
- ↑ Chironius brazili, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 P. Uetz & J. Hallermann, Chironius brazili HAMDAN & FERNANDES, 2015, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-12-11] (ang.).
- 1 2 3 4 Breno Hamdan, Daniel Fernandes da Silva, Taxonomic revision of Chironius flavolineatus (Jan, 1863) with description of a new species (Serpentes: Colubridae), „Zootaxa”, 4012 (1), 2015, s. 97–119, DOI: 10.11646/zootaxa.4012.1.5 (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 48, OCLC 637083062 (ang.).
- Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).