Chityna
| |||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||
| Monomery | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru |
−C | ||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||
| |||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||
| Pochodne | |||||||||||
Chityna (stgr. χιτών chiton ‘wierzchnia szata’) – organiczny związek chemiczny z grupy biopolimerów, polisacharyd zbudowany z cząsteczek β-glukozaminy[1][2], połączonych wiązaniami β-1,4-glikozydowymi[2]. Występuje w ścianach komórkowych wodorostów[2], grzybów[1][2] i bakterii[2], a także w szkieletach zewnętrznych stawonogów[1][2] (które tworzy wraz z białkami oraz solami wapnia i magnezu[2]). Jej obecność potwierdzono także u mięczaków, ramienionogów i mszywiołów[2].

Chemicznie chityna ma podobną strukturę do celulozy. Zamiast merów glukozydowych posiada ona jednak mery N-acetyloglukozoaminowe (dokładnie N-acetylo-D-glukozo-2-aminowe). Tak jak w celulozie, tworzą one długie łańcuchy polimerowe poprzez wiązania β-1,4-glikozydowe. Wymiana części atomów tlenu na atomy azotu w strukturze chityny w stosunku do struktury celulozy powoduje, że w chitynie występują dużo silniejsze międzycząsteczkowe wiązania wodorowe, co skutkuje większą wytrzymałością mechaniczną chityny w stosunku do celulozy.
