Chlamydophila pneumoniae

Chlamydophila pneumoniae

Systematyka
Domena	bakterie
Typ	chlamydie
Rząd	Chlamydiales
Rodzina	Chlamydiaceae
Rodzaj	Chlamydophila
Gatunek	Chlamydophila pneumoniae
Nazwa systematyczna
Chlamydophila pneumoniae

Chlamydophila pneumoniae, chlamydofila zapalenia płuc (dawniej Chlamydia pneumoniae, chlamydia zapalenia płuc) – bakteria przenoszona drogą kropelkową, powodująca między innymi zapalenia płuc (rzadko u dzieci poniżej piątego roku życia). Poważnym następstwem tej infekcji jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i alergiczne przestrojenie organizmu sprzyjające rozwojowi dychawicy oskrzelowej, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardzieli i zapalenia zatok. Dodatkowe objawy to bóle stawów i nierzadko zapalenie stawów. Może uszkadzać śródbłonek naczyń i tworzy się blaszka miażdżycowa. Podejrzewa się związek bakterii z chorobą Alzheimera i stwardnieniem rozsianym, jednak żadne dotychczasowe badania nie potwierdziły tej hipotezy^[1].

Charakterystyka bakterii: bakteria wewnątrzkomórkowa, posiada rybosomy, ściana komórkowa zawiera LPS (lipopolisacharyd), ale brak jest peptydoglikanu, nie wytwarza ATP – musi być dostarczone przez komórkę gospodarzową. Oporna na antybiotyki beta-laktamowe.

Cykl rozwojowy: ciałko elementarne (zakaźne), na zewnątrz komórki → po wniknięciu ciałko siateczkowate (inaczej siatkowate lub retikularne) → po 5 lub 6 godzinach od wniknięcia do komórki podział ciałka siateczkowatego → ciałko pośrednie (skupione ciałka siateczkowate) → wyrzucenie ciałek elementarnych (liza komórki).

Badanie laboratoryjne plwocin, wymazu z gardła, popłuczyn oskrzelowych, badania serologiczne. Najpopularniejszym badaniem jest test Elisa polegający na określeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi. We wczesnej fazie infekcji wykrycie przeciwciał klasy IgM świadczy o rozwijającej się infekcji, wykrycie przeciwciał w klasie IgG świadczy o dłużej trwającej infekcji lub o infekcji przebytej w przeszłości, natomiast dodatni wynik w klasie IgA świadczy o przewlekłej formie infekcji.

Do leczenia zakażeń chlamydofilą zapalenia płuc stosuje się antybiotyki przez okres od 2 do 6 tygodni (w zależności od czasu trwania infekcji i stanu pacjenta)^[1]: tetracykliny, makrolidy, chinolony. Po zbyt krótkim leczeniu często dochodzi do nawrotów choroby^[1].

Podręcznik powszechnie uznawany przez lekarzy, a znany jako "Mała Interna Szczeklika", podaje następujące podejście^[2]:

Czas leczenia: ≥5 dni, 48 h od stabilizacji klinicznej.

Kryteria stabilizacji klinicznej:

1) temperatura ciała <37,8°C (wg niektórych ekspertów <37,2°C)

2) tętno ≤100/min

3) ciśnienie tętnicze skurczowe ≥100 mm Hg

4) SpO₂ ≥90% lub PaO₂ ≥60 mm Hg (podczas oddychania powietrzem)

5) możliwość przyjmowania pokarmów drogą doustną

6) niewystępowanie zaburzeń świadomości.

"Mała Interna Szczeklika" nie wspomina o konieczności przedłużonej antybiotykoterapii do 2 czy 6 tygodni.