Chociel
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka 3 rzędu | |
| Długość | 21,3 km |
| Powierzchnia zlewni |
118,14 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | okolice Łozic |
| Ujście | |
| Recypient | Radew |
| Miejsce |
na północ od Kępistego |
| Wysokość |
66,5 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Chociel – rzeka, lewobrzeżny dopływ Radwi[2] o długości 21,3 km[3] i powierzchni zlewni 118,14 km²[4].
Rzeka meandruje wśród wzgórz moreny czołowej, tworząc dolinę w której znajdują się zbiorowiska bagienne i łąkowe. Przepływa przez Bobolice.
Nad rzeką utworzono zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dolina rzeki Chocieli” zajmujący obszar o powierzchni 72,50 ha między wsią Porost, a dawnym nasypem kolejowym w Bobolicach. Częściowo pokrywa się z nim rezerwat przyrody Łąki Bobolickie, chroniący łąki porastające dolinę rzeki. W dolinie rośnie podlegający ochronie gatunkowej pełnik europejski (Trollius europaeus). W Bobolicach koryto przegradza jaz młyński.
Nazwę Chociel wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Gotzel Bach[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Chociel na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2018-01-22].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 33, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Chociel na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-22].
- ↑ Chociel na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22).

