Cihuateteo

Cihuateteo [siwaːte'teoː]; l.poj. Cihuateotl („kobiety boskie”, „ubóstwione kobiety”) – w wierzeniach Azteków były to duchy kobiet zmarłych podczas połogu, którymi rządziła bogini Cihuacoatl^[1]. Szczególnym wyróżnieniem cieszyły się te, które zginęły przy pierwszym porodzie: ich dusze utożsamiano z wojownikami, którzy pojmali wroga. Wierzono, że trafiają one do zachodniej części nieba, gdzie towarzyszą słońcu w jego wędrówce od zenitu do zachodu. W tej kosmologii cihuateteo niosły zmęczone światło słoneczne na lektykach z piór kwezala, dlatego zachodni horyzont nazywano także Cihuatlampa – „kierunkiem kobiet”^[2].

• [Р.В. Кинжалов]: Сиуакоатль. W: Мифы народов мира. Энциклопедия. Электронное издание. С.А.Токарев (red.). Москва: 2008.
• Р.В. Кинжалов: Тамоанчан, Тлалокан, Метналь и Толлан (представления о рае у народов Месоамерики в доколониальный период). W: Образ рая: от мифа к утопии. М.М. Шахнович (red.). Санкт-Петербург: 2003, s. 86–90.