Clameur de Haro

Asselin FitzArthur wykorzystuje prawo Clameur de Haro, by sprzeciwić się pochówkowi Wilhelma Zdobywcy w kościele, który, jak twierdzi, został zbudowany bezprawnie na jego ziemi, mówiąc: „Ziemia, na której stoimy, była miejscem zamieszkania mojego ojca. Ten człowiek, za którego prosicie nas o modlitwę, zabrał go siłą mojemu rodzicowi; Przemocą ją zdobył, przemocą ją zatrzymał; I wbrew wszelkiemu prawu i sprawiedliwości, zbudował na nim ten Kościół, w którym jesteśmy zgromadzeni. Publicznie więc w oczach Boga i ludzi domagam się mego dziedzictwa i protestuję przeciwko temu, by ciało grabieżcy było przykryte moją ziemią”[1].

Clameur de Haro (czasami błędnie Clameur d’Haro[2]) – średniowieczny zwyczaj nakazujący zaprzestanie działań, które według innego człowieka naruszają jego prawa, gdy ten w odpowiednich warunkach wymówi właściwą formułę. Został on opisany w Prawie Normandii i po czasy współczesne obowiązuje w Baliwatach Guernsey i Jersey oraz w ich dependencjach[3]. Często stosowany jest w celu obrony gruntów[4].

Etymologia

Słowo „Haro” najprawdopodobniej jest skrótem od słów „Ha Rollo” które wzięły się od imienia pierwszego księcia Normandii, Rollona, który był szanowany przez lud za swoją sprawiedliwość[2].

Procedura

Na wyspie Guernsey oskarżyciel musi w obecności co najmniej dwóch świadków krzyknąć: haro, haro, haro! À mon aide mon Prince, on me fait tort! (Haro! Haro! Haro! Na pomoc, mój książę, jestem krzywdzony!) oraz zmówić Modlitwę Pańską po francusku oraz „La Grâce de Notre-Seigneur Jésus-Christ, la dilection de Dieu et la sanctification du Saint-Esprit, soient avec nous tous, éternellement. Amen”[5].

Na wyspie Sark oskarżyciel musi w obecności świadka uklęknąć i wyrecytować: Haro, haro, haro ! Au nom de Dieu et du Roi, laissez ce travail (W imię Boga i Króla, zaprzestańcie tych działań) i „Ojcze Nasz” po francusku[6].

Na wyspie Jersey pokrzywdzony musi w obecności dwóch świadków uklęknąć i wyrecytować haro, haro, haro! À mon aide mon Prince, on me fait tort! (Haro! Haro! Haro! Na pomoc, mój książę, jestem krzywdzony!). Modlitwa Pańska nie jest obowiązkowa[7].

Współcześnie

W 2023 roku mężczyzna z Hrabstwa Devon wykorzystał na Guernsey Clameur de Haro by zapobiec sprzedaży swojego rodzinnego domu, co według niego było bezprawne[8].

Przypisy

  1. ↑ Dawson Turned, Account of a Tour in Normandy, t. 2, 1820.
  2. 1 2 clameur de haro definition · LSData [online], www.lsd.law [dostęp 2025-01-10].
  3. ↑ La clameur de haro dans le droit normand [online], www.patrimoine-normand.com [dostęp 2025-01-10] (fr.).
  4. ↑ Sark’s historical customs remain [online], 9 grudnia 2008 [dostęp 2025-01-10] (ang.).
  5. ↑ Nadeem Badshah, Guernsey resident halts roadworks with ancient plea, „The Guardian”, 14 sierpnia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2025-01-10] (ang.).
  6. ↑ Sark’s historical customs remain [online], 9 grudnia 2008 [dostęp 2025-01-12] (ang.).
  7. ↑ Homepage [online], Citizens Advice Jersey [dostęp 2025-01-12] (ang.).
  8. ↑ Tom Porter, Clameur de Haro raised over disputed sale of family home [online], guernseypress.com, 17 lutego 2023 [dostęp 2025-01-12] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.