Lejkówka czerwonoochrowa

Lejkówka czerwonoochrowa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	lejkówka
Gatunek	gęsiówka czerwonoochrowa
Nazwa systematyczna
Clitocybe rufuloalutacea Métrod ex Bon Docums Mycol. 26(no. 102): 17 (1996)

Lejkówka czerwonoochrowa (Clitocybe rufuloalutacea Harmaja) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clitocybe, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1946 roku Georges Métrod, nadając mu nazwę Clitocybe rufulo-alutacea. Była ona niezgodna z zasadami nazewnictwa botanicznego i w 1996 r. Marcel Bon zmienił ją na Clitocybe rufuloalutacea^[1]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 roku^[2].

Kapelusz

Średnica 3–8 cm, suchy, niehigrofaniczny, początkowo gładki, potem z niewielkim wgłębieniem w środku. Powierzchnia brązowa, ceglasta, ceglastoczerwona, może być delikatnie zamszowa, ale nigdy nie jest popękana i podzielona na areolki^[3].

Blaszki

Zbiegające na trzon, tej samej barwy co kapelusz, z blaszeczkami^[3].

Trzon

Wysokość 3–6 cm, powierzchnia gładka, podstawa bez grzybni czy sznurów grzybniowych^[3].

Cechy mikroskopowe

Bazydiospory prawie kuliste, o wymiarach 3–5 × 6–8 mikrometrów, nieamyloidalne, cienkościenne, bezbarwne i z klarowną zawartością lub z kilkoma gutulami. Podstawki mają wąski kształt, długość 25–30 mikrometrów, cztery sterygmy i zazwyczaj są bezbarwne. Cystyd brak. Trama blaszek jest regularna lub prawie regularna, o strzępkach zwykle równoległych do siebie, w nielicznych przypadkach nierównoległych. Na przegrodach tych strzępek są sprzążki^[3].

W Polsce do 2003 roku znane było jedno tylko stanowisko, podane w 1987 roku w Olecku^[2]. Do 2024 roku nie podano następnych^[4].

Naziemny grzyb saprotroficzny. W Polsce notowany w lesie świerkowym wśród opadłych gałązek^[2].