Bruzdniczek malutki

Bruzdniczek malutki

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	dzwonkówkowate
Rodzaj	bruzdniczek
Gatunek	bruzdniczek malutki
Nazwa systematyczna
Clitopilus hobsonii (Berk.) P.D. Orton Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 174 (1960)

Bruzdniczek malutki (Clitopilus hobsonii (Berk.) P.D. Orton) – gatunek grzybów należący do rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clitopilus, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1860 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Agaricus hobsonii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1960 r. Peter Darbishire Orton, przenosząc go do rodzaju Clitopilus^[1].

Synonimy naukowe^[2]:

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Kapelusz

Bardzo cienki, o średnicy 2–15 mm i kształcie początkowo mniej więcej okrągłym, później nerkowatym lub fasolowatym i klapowanym. Jest spłaszczony, nieco wypukły i bardzo drobno owłosiony lub orzęsiony (widoczne to jest dopiero przez lupę). Powierzchnia gładka, biała^[4].

Hymenofor

Blaszkowy. Blaszki w liczbie do 20, dość odległe, wąskie i przyrośnięte. Początkowo są białe, później różowawe^[4].

Trzon

Zazwyczaj brak trzonu, jeśli występuje to jest bardzo krótki, silnie zredukowany, ekscentryczny lub boczny, o długości do 1,5 mm i grubości 0,2–0,5 mm, biały i oszroniony^[4].

Kontekst

Bardzo cienki, biały, bez zapachu i bez smaku^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki o rozmiarach (6,5–) 7,5–8,5 (–10,0) × 5,0–5,5 (–6,0) μm. Kształt elipsoidalny do podłużnego z 6–12 dość wyraźnymi żebrami na powierzchni. Podstawki 4-sterygmowe, o rozmiarach 16–24 × 5–8,5 μm. Strzępki w zewnętrznej warstwie kapelusza są cylindryczne, o grubości 2–4,5 μm. Pigmentu brak^[4].

Gatunki podobne

Jest trudny do odróżnienia od Clitopilus daamsi. Ten jest jeszcze mniejszy (jego kapelusze mają średnicę 2–8 mm), natomiast ma wyraźnie większe zarodniki. W polskim piśmiennictwie naukowym Clitopilus daamsii nie był notowany^[3], jego zdjęcia z terenów Polski przytaczają natomiast na internecie hobbyści^[5].

Opisano jego występowanie tylko w niektórych krajach Europy^[4]. W Polsce rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W polskim piśmiennictwie naukowym podano 6 jego stanowisk w latach 1991–1997. Więcej i aktualnych stanowisk tego gatunku podają natomiast hobbyści na internetowej stronie Atlasu grzybów Polski^[6].

Saprotrof. Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, zarośla, nieużytki^[3]. Rozwija się na drewnie lub roślinach zielnych, także na żywych i martwych ziołach, trawach, turzycach. Owocniki pojawiają się pojedynczo, lub w małych grupach od maja do listopada^[4].