Cmentarz prawosławny w Czerniczynie

Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
Ilustracja
Pozostałości jednego z nagrobków
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Czerniczyn

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,76 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

po 1875

Data likwidacji

ok. 1945

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hrubieszów, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czerniczynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czerniczynie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czerniczynie”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czerniczynie”
Ziemia50°45′22″N 23°53′59″E/50,756111 23,899722

Cmentarz prawosławny w Czerniczynie – nekropolia prawosławna w Czerniczynie, utworzona na potrzeby miejscowej parafii po 1875, użytkowana do końca II wojny światowej.

Historia i opis

Data powstania cmentarza nie jest znana. Cmentarz został urządzony najprawdopodobniej po przemianowaniu unickiej cerkwi w Czerniczynie na prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875[1]. Cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. Trudno określić, z jakiego okresu pochodzą ostatnie datowane nagrobki. Po wojnie wraz z wysiedleniami, został porzucony[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii znajdowało się kilkanaście nagrobków kamiennych[1]. W 2016 r. cmentarz był zdewastowany[2]. Na cmentarzu znajdują się porozbijane i poprzewracane krzyże na postumentach oraz postumenty z nadstawami. Nagrobki zdobione są wielostopniowymi gzymsami uskokowymi, trójkątnymi tympanonami, płycinowymi pilasterkami i kanelurami. Jest też kilka sprofanowanych grobowców. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w języku cerkiewnosłowiańskim. Na cmentarzu rosną topole, robinie, dąb, kasztanowiec i jesion, jak również krzewy czeremchy, śnieguliczki, czarnego bzu, jaśminowca, bzu lilaka oraz dzikiego chmielu[1].

Przypisy

Bibliografia

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.