Cmentarz prawosławny w Wereszynie

Cmentarz prawosławny w Wereszynie
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Wereszyn

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,6 ha[1]

Data otwarcia

pocz. XIX w.

Data ostatniego pochówku

1944

Położenie na mapie gminy Mircze
Mapa konturowa gminy Mircze, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Wereszynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Wereszynie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Wereszynie”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Wereszynie”
Ziemia50°35′55,81″N 23°55′48,19″E/50,598836 23,930053

Cmentarz prawosławny w Wereszynie – nekropolia wyznania prawosławnego w Wereszynie, działająca przy cerkwi unickiej, następnie prawosławnej w miejscowości.

Historia

Cmentarz w Wereszynie był związany z cerkwią w tej samej wsi, zbudowano jako unicka (filia parafii w Wiszniowie), zaś od likwidacji unickiej diecezji chełmskiej działającej jako cerkiew prawosławna. Ostatnia cerkiew w Wereszynie została rozebrana podczas akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej w 1938. Była położona w sąsiedztwie nekropolii[1].

Pochówki na cmentarzu odbywały się prawdopodobnie od początku XIX w. do wywiezienia z Wereszyna miejscowej ludności ukraińskiej wyznania prawosławnego (deportacja do ZSRR, Akcja „Wisła”). Na terenie nekropolii zachowało się około trzydziestu nagrobków z końca XIX w. i I połowy XX wieku. Najstarszy datowany nagrobek pochodzi z r. 1895[1]. Na cmentarzu pochowana jest Maria Górska, jedna z cywilnych ukraińskich ofiar tzw. „krwawego wesela” w Wereszynie 12 lutego 1944[2]. Po wywiezieniu ludności ukraińskiej cmentarz był porzucony. Prace porządkowe na nim wykonano w 2009 w ramach obozu młodzieżowego „Małe wspomnienia wielkiej historii”. Wtedy też nekropolia została powtórnie poświęcona[3][4].

Kamienne nagrobki mają formę krzyży prawosławnych lub łacińskich na słupach lub postumentach, zdobionych akroterionami, tympanonami lub motywami roślinnymi. Niektóre nagrobki rzeźbione są na kształt pni drzew[1]. Na nekropolii rośnie na niej ponad 50 różnych drzew liściastych (lipy, jesiony, brzozy, topole, kasztanowiec, grab)[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 D. Kawałko, Cmentarze..., s. 162.
  2. ↑ N. Klimuk, Groby są jeszcze widoczne, Przegląd Prawosławny, nr 7/277, lipiec 2008.
  3. ↑ У польському селі Верешин освятили український цвинтар [online], religions.unian.ua [dostęp 2016-04-07].
  4. ↑ Małe wspomnienia wielkiej historii [online], lubiehrubie.pl [dostęp 2016-04-07].

Bibliografia

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.