Corey Anderson (zawodnik MMA)

W zawodowym MMA zadebiutował 29 marca 2013 roku na gali NAFC: Battleground, gdzie znokautował w pierwszej rundzie J.R. Brionesa. Tego samego roku dopisał do swojego rekordu kolejne dwa zawodowe zwycięstwa nad swoimi rodakami Myronem Dennnisem i Stephenem Flanaganem^[7].

Z rekordem 3-0 w zawodowym MMA wziął udział w 19. sezonie The Ultimate Fighter (Fox Sports 1), w którym trenerami konkurujących ze sobą drużyn byli: B.J. Penn oraz Frankie Edgar. W odcinku eliminacyjnym jednomyślną decyzją sędziów pokonał Kelly'ego Anundsona i trafił do Teamu Edgara. W ćwierćfinale programu zmierzył się z Joshem Clarkiem, którego pokonał większościową decyzją sędziów. W półfinale zmierzył się z Patrickiem Walshem, który również reprezentował Team Edgara. Decyzją sędziowską wygrał Anderson, który tym zwycięstwem zagwarantował sobie udział w finale programu^[8].

Finał programu The Ultimate Fighter odbył się 6 lipca 2014 roku w Las Vegas na gali UFC: The Ultimate Fighter 19 – Finał. Rywalem Andersona był jego rodak, Matt Van Buren. Corey Anderson znokautował swojego oponenta w pierwszej rundzie w 61 sekundzie. Tym samym wygrał 19. sezon TUF-a i podpisał kontrakt z UFC^[9].

6 grudnia 2014 na gali UFC 181: Hendricks vs. Lawler 2 wygrał decyzją sędziowską z Justinem Jonesem^[10][11].

18 kwietnia 2015 roku w Newark na UFC on Fox 15: Machida vs. Rockhold w walce z Gianem Villante doznał pierwszej porażki w karierze będąc znokautowanym w trzeciej rundzie^[12].

5 września 2015 roku w Las Vegas na gali UFC 191: Johnson vs. Dodson 2 zawalczył z Janem Błachowiczem. Amerykanin na przestrzeni trzech rund zdominował Polaka i wygrał jednomyślną decyzją sędziowską^[13]. 2 miesiące później na UFC Fight Night 77: Belfort vs. Henderson 3 w São Paulo dopisał kolejne cenne zwycięstwo do rekordu pokonując Brazylijczyka Fabio Maldonado^[14]. 5 marca 2016 na gali UFC 196: McGregor vs. Diaz zwyciężył z Tomem Lawlorem, dopisując do rekordu trzecie zwycięstwo z rzędu, a piąte ogółem w UFC^[15].

14 maja 2016 roku w Kurytybie na gali UFC 198: Werdum vs. Miocic po bardzo wyrównanej walce przegrał z legendarnym brazylijskim zawodnikiem Maurício "Shogunem" Rua^[16]. 9 grudnia 2016 na UFC Fight Night 102: Lewis vs. Abdurakhimov znokautował w drugiej rundzie Seana O'Connell.

18 marca 2017 roku w Londynie pierwszy raz w karierze zawalczył w walce wieczoru na gali UFC Fight Night 107. Jego rywalem był Jimi Manuwa. Anglik znokautował Amerykanina już w pierwszej rundzie^[17].

4 listopada 2017 roku w legendarnej hali Madison Square Garden w Nowym Jorku na gali UFC 217: Bisping vs. St. Pierre doznał drugiej porażki z rzędu będąc znokautowanym w trzeciej rundzie kopnięciem na głowę przez Ovince'a St. Preux^[18].

21 kwietnia 2018 roku na UFC Fight Night 128: Barboza vs. Lee pokonał Patricka Cumminsa jednomyślną decyzją sędziowską dominując go na przestrzeni trzech rund^[19].

22 lipca 2018 roku na UFC Fight Night 134 zmierzył się z Gloverem Teixeirą, zastępując kontuzjowanego Ilira Latifiego. Wygrał walkę jednogłośną decyzją sędziów^[20].

29 grudnia 2018 roku na gali UFC 232 zmierzył się z Ilirem Latifi^[21]. Odniósł zwycięstwo przez jednogłośną decyzję^[22].

Następnie doszło do jego walki z Johnnym Walkerem na UFC 244. Zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie^[23]. To zwycięstwo przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru^[24]. Podczas wywiadów po walce, Anderson kpił z rywala i na niego krzyczał. Dodatkowo odepchnął sędziego, co spowodowało karę grzywny w wysokości 10 000 dolarów od Komisji Atletycznej Stanu Nowy Jork za „niesportowe zachowanie”^[25].

W ostatniej walce dla amerykańskiego giganta doszło do rewanżowego starcia z Janem Błachowiczem 15 lutego 2020 roku na UFC Fight Night 167. Anderson tym razem musiał uznać wyższość Polaka przegrywając przez nokaut w pierwszej rundzie^[26].

7 sierpnia 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt na wiele walk z Bellator MMA po tym, jak został zwolniony z kontraktu z UFC. Zadebiutował mierząc się przeciwko Melvinowi Manhoefowi na Bellator 251 5 listopada 2020 roku^[27]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[28].

9 lutego 2021 ogłoszono, że będzie rywalizować w Światowym Grand Prix wagi półciężkiej Bellatora. Miał zmierzyć się z debiutującym w organizacji i byłym mistrzem Absolute Championship Akhmat w wadze półciężkiej Dowledżchanem Jagszimuradowem w rundzie ćwierćfinałowej 9 kwietnia na gali Bellator 256^[29]. 26 marca pojawiła się informacja, że walka zostanie przeniesiona na przypadającą 16 kwietnia galę Bellator 257^[30]. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie^[31].

16 października 2021 w półfinale Grand Prix skrzyżował rękawice z Ryanem Baderem na gali Bellator 268^[32]. Zwyciężył przez techniczny nokaut na początku pierwszej rundy^[33].

16 czerwca 2023 na Bellator 297 zmierzył się z byłym mistrzem Bellator MMA w wadze półciężkiej, Philem Davisem^[34]. Zwyciężył po wyrównanej walce przez niejednogłośną decyzję^[35].

Po tym jak pełnoprawny mistrz Wadim Niemkow zwakował pas mistrzowski^[36], 22 marca 2024 w Belfaście o ten tytuł zawalczył Corey Anderson oraz Irlandczyk, Karl Moore^[37]. Sędziowie punktowi wskazali w stosunku (2 x 49-46, 50-45) zwycięstwo Andersona, który stał się nowym mistrzem^[4].

Po tym jak Bellator MMA zostało pochłonięte przez Professional Fighters League, Anderson jak i inni zawodnicy Bellatora zmienili pracodawcę^[5]. Pod koniec grudnia 2024 roku, Anderson skrytykował PFL za brak propozycji odnośnie jakiejkolwiek walki^[38].

W pierwszej walce pod banderą PFL zadebiutuje 19 lipca 2025 na gali PFL Champions Series 2: Eblen vs. van Steenis. Jego przeciwnikiem będzie mistrz wagi ciężkiej PFL z 2024 roku, Denis Gołcow. Dla Andersona będzie to powrót do wagi ciężkiej^[39].

• 2014: zwycięzca 19. sezonu The Ultimate Fighter^[9]
• 2024-2025: Mistrz Bellator MMA w wadze półciężkiej