Cortinarius dionysae
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak biskupi |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius dionysae Rob. Henry Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 49(2): 230 (1933) | |
Cortinarius dionysae Rob. Henry – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go Robert Henry w 1933 r.[1] Synonimy[2].
- Cortinarius dionysae var. avellanus Rob. Henry ex Bidaud & Carteret 2008
- Phlegmacium dionysae (Rob. Henry) M.M. Moser 1953
- Phlegmacium dionysae (Rob. Henry) M.M. Moser 1960
Polską nazwę nadał Andrzej Nespiak w 1975 r.[3]
Morfologia
Średnica 5–7 cm, początkowo wypukły z podwiniętym brzegiem, płaskowypukły. Brzeg prosty. Jest niehigrofaniczny. Powierzchnia lepka, pokryta ciemnymi i przy- legającymi włókienkami o barwie ochrowobrązowej z oliwkowym odcieniem[4].
Średnio gęste, wąsko przyrośnięte, początkowo niebieskoliliowe, potem brązowiejące od zarodników. Ostrza ząbkowane[4].
Wysokość 7–9 cm, grubość 1–1,3 cm, cylindryczny z obrzeżoną bulwą o średnicy do 1,5 cm. Powierzchnia niebieskofioletowa, w podstawie z czasem ochrowa. Występują na niej ochrowe resztki osłony całkowitej[4].
Jędrny, białawy, tylko na szczycie trzonu liliowy. Ma silny mączny zapach. Brak reakcji z płynem Lugola[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki cytrynkowate, brązowe, grubo brodawkowane, silnie dekstrynoidalne, 8,5–10 × 0,6 μm. Brak cheilocystyd[4].
Występowanie i siedlisko
Znane jest występowanie tego gatunku w wielu krajach Europy i w kilku miejscach w USA w Ameryce Północnej[5]. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, ale tylko w niektórych miejscach częsty. Brak go w Krytycznej liście wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski Władysława Wojewody z 2003 r.[3] Pierwsze jego stanowisko w Polsce podał Tomasz Ślusarczyk w 2011 r. w Bieszczadach na zboczach Kosowca. Nie podał nazwy polskiej[4]
Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje głównie w górskich lasach iglastych, rzadziej liściastych, pod jodłami, bukami, dębami[4].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-11].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-10-11].
- 1 2 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 3 4 5 6 7 T. Ślusarczyk, Nowe stanowiska grzybów z rodzaju zasłonak (Cortinarius) w Polsce, „Przegląd Przyrodniczy”, 24 (4), 2013, s. 42–68.
- ↑ Mapa zasięgu Cortinarius dionysae [online] [dostęp 2021-10-11].