Crumomyia nitida
| Crumomyia nitida | |||
| (Meigen, 1830) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd |
muchówki łękoryse | ||
| Nadrodzina |
Sphaeroceroidea | ||
| Rodzina |
Sphaeroceridae | ||
| Podrodzina |
Copromyzinae | ||
| Rodzaj |
Crumomyia | ||
| Gatunek |
Crumomyia nitida | ||
| Synonimy | |||
| |||
Crumomyia nitida – gatunek muchówki z rodziny Sphaeroceridae i podrodziny Copromyzinae.
Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Johanna Wilhelma Meigena jako Borborus nitida[1].
Muchówka o błyszczącym ciele długości od 4 do 5 mm. Głowa jej charakteryzuje się brakiem szczecinek zaciemieniowych oraz obecnością na każdym policzku oprócz wibrys jednej długiej dwóch szczecinki. Na sternopleurach brak opylenia, natomiast występuje ona na górnej części mezopleurów, hypopleurach i pteropleurach. Na mezopleurach obecne są poprzeczne pasy, a sternopleury mają po trzy długie i blisko siebie osadzone szczecinki. Skrzydła są w pełni wykształcone. Barwa odnóży jest czarna. Środkowa para odnóży ma grzbietową powierzchnię goleni zaopatrzoną w szczecinki dorsalne oraz rząd 3–6 szczecinek anterodorsalych. Tylna para odnóży pozbawiona jest szczecinek anterowentralnych pośrodku goleni. U samca para ta cechuje się ponadto dużym zębem u nasady uda, nieco zakrzywioną i pogrubioną ostrogą goleni oraz obecnością długich włosków na pierwszym członie stopy[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Islandii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Czech, Słowacji, Węgier, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Rumunii, Bułgarii, europejskiej części Rosji[1] i Kaukazu[2].
Przypisy
- 1 2 Crumomyia nitida. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-06-27].
- 1 2 E.P. Narchuk: Family Sphaeroceridae. W: Keys to The Insects of The European Part of The USSR vol. V Diptera and Siphonaptera part II. G.J. Bei-Bienko, George C. Steyskal (red.). Leiden, New York, København, Köln: E.J. Brill, 1989.
.jpg)