Cyklopentadien
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
cyklopenta-1,3-dien |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| 1,3-cyklopentadien |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C5H6 |
| Masa molowa |
66,10 g/mol |
| Wygląd |
bezbarwna ciecz o zapachu podobnym do kamfory[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
542-92-7 |
| PubChem |
7612 |
|
|
| InChI |
InChI=1S/C5H6/c1-2-4-5-3-1/h1-4H,5H2 |
| InChIKey |
ZSWFCLXCOIISFI-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa |
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
| Na podstawie podanego źródła[1] |
|
|
| Zwroty H |
H226, H301, H311, H315, H319, H335 |
| Zwroty P |
P280, P210, P241, P261, P304+P340, P301+P310, P303+P361+P353, P235 |
|
| Temperatura zapłonu |
poniżej −20 °C (zamknięty tygiel)[1] |
| Temperatura samozapłonu |
640 °C[1] |
| Numer RTECS |
GY1000000 |
| Dawka śmiertelna |
LD50 113 mg/kg (szczur, doustnie)[3] |
| Stężenie śmiertelne |
LC50 39 g/m³ (szczur, inhalacja)[3] |
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Cyklopentadien (cyklopenta-1,3-dien) – organiczny związek chemiczny, cykliczny węglowodór nienasycony zawierający w cząsteczce dwa wiązania podwójne (cyklodien).
W temperaturze pokojowej jest cieczą o charakterystycznym zapachu, nie rozpuszcza się w wodzie, ale jest rozpuszczalny w etanolu i eterze dietylowym. Jest otrzymywany ze smoły pogazowej. Stosuje się go jako monomer przy produkcji poliolefin metodą polimeryzacji z otwarciem pierścienia.
W reakcji z metalami tworzy łatwo trwałe kompleksy metaloorganiczne, z których najbardziej znany jest ferrocen. Jako ligand nazywany jest cyklopentadienylem. Cyklopentadien łatwo ulega dimeryzacji w reakcji Dielsa-Aldera już w temperaturze pokojowej, szybciej natomiast po ogrzaniu.

Schemat dimeryzacji cyklopentadienu. Pokazano jedynie formę endo produktu.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 1,3-Cyclopentadiene, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 30540 [dostęp 2017-02-07] (niem. • ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-138, 5-145, 9-61, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- 1 2 1,3-Cyclopentadiene, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2017-02-07] (ang.).