Czarny Staw Polski
 Czarny Staw. W grani powyżej od lewej: fragment grzbietu Miedzianego, Szpiglasowa Przełęcz, Szpiglasowy Wierch, Kostury Liptowskie Wyżni i Niżni, przełęcz Czarna Ławka i Kotelnica. Po lewej stronie w dali: Mięguszowiecki Szczyt i Cubryna. Pośrodku grzbiet Pośredniego Wierszyku | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
1722 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
12,7 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Objętość |
2 825 800 m³ |
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′17″N 20°01′36″E/49,204722 20,026667 | |
Czarny Staw Polski lub po prostu Czarny Staw[1] – polodowcowe jezioro tatrzańskie położone w południowej części Doliny Pięciu Stawów Polskich. Od południa w jego kierunku opadają zbocza Liptowskich Murów (odcinek od Gładkiego Wierchu do Kotelnicy). Od północy otacza go wał moreny środkowej[2]. Lustro jeziora leży na wysokości 1722 m, jego powierzchnia wynosi 12,7 ha, głębokość – 50,4 m[3]. Nadmiar wód odprowadzany jest potokiem do Wielkiego Stawu[4].
Potok tworzy liczne rozlewiska i podmokłe łąki (młaki), na których rośnie wiele gatunków roślin bagiennych i torfowych[4].
Szlaki turystyczne
od skrzyżowania szlaków w Dolinie Pięciu Stawów, obok jeziora na Szpiglasową Przełęcz. Czas przejścia: 1:45 h, ↓ 1:25 h[2]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Oficjalna nazwa stawu według GUGiK to Czarny Staw, por. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 49, ISBN 83-239-9607-5.
- 1 2 Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- 1 2 Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.