Czemery 1

Czemery 1
Чамяры 1
Чемери 1
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

kamieniecki

Sielsowiet

Rzeczyca

Populacja
• liczba ludności


57
(2019)

Położenie na mapie rejonu kamienieckiego
Mapa konturowa rejonu kamienieckiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Czemery 1”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Czemery 1”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Czemery 1”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Czemery 1”
Ziemia52°24′54″N 23°55′49″E/52,415000 23,930278

Czemery 1 (biał. Чамяры 1, Czamiary 1; ros. Чемери 1, Czemieri 1) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Rzeczyca, nad Leśną Lewą, przy granicy Parku Narodowego „Puszcza Białowieska”.

Współcześnie w skład miejscowości wchodzi także dawna wieś Podrzeczany.

Historia

W XIX i w początkach XX w. należący do hr. Grabowskich majątek ziemski Czemery oraz wieś Podrzeczany położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Dworce.

W dwudziestoleciu międzywojennym wsie Czemery i Podrzeczany leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim[a], do 12 kwietnia 1928 w gminie Dworce[1], następnie w gminie Kamieniec Litewski[2]. W 1921 Czemery liczyły 164 mieszkańców, zamieszkałych w 27 budynkach, w tym 163 Białorusinów i 1 Polaka. Wszyscy mieszkańcy byli wyznania prawosławnego. Podrzeczany liczyły zaś 120 mieszkańców, zamieszkałych w 25 budynkach, wyłącznie Białorusinów wyznania prawosławnego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ od 12 grudnia 1920 do 19 lutego 1921 w powiecie białowieskim, po czym miejscowości powróciły do powiatu brzeskiego

Przypisy

  1. 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.