Czesław Chludziński
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca schronu „Wąwóz” |
| Główne wojny i bitwy | |
Czesław Chludziński (ur. 22 czerwca[1][2] 1905 w Pniewach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, aspirant Straży Granicznej[3][4], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w Pniewie, w rodzinie Aleksandra i Marii z Kozłowskich[5].
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 1018. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas grupie oficerów „pełniących służbę w Straży Granicznej”[7].
W pierwszych dniach kampanii wrześniowej 1939 brał udział w bitwie pod Węgierską Górką, dowodząc schronem „Wąwóz” 151 kompanii fortecznej „Węgierska Górka”[4]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[5]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowiej[4] i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3498[5].
Upamiętnienie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 67, 916.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 60, tu 9 czerwca.
- ↑ Istnieją rozbieżności co do imienia, przynależności do formacji oraz stopnia. Dane za źródłami wskazanymi w przypisach.
- 1 2 3 A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 16.
- 1 2 3 4 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 67.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 916.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 76 [dostęp 2024-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.