Czesław Majorek (pedagog)
 Czesław Majorek w Buenos Aires | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 września 1938 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 września 2002 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia wychowania | |
| Doktorat |
1968 |
| Habilitacja |
1975 |
| Profesura |
1997/1998 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
    | |
Czesław Majorek (ur. 27 września 1938 w Pleśnej[1], zm. 29 września 2002 w Tarnowie[1]) – polski historyk i pedagog, prof. dr hab. nauk humanistycznych o specjalności dydaktyka historii, historia oświaty i wychowania[2], profesor zwyczajny.
Życiorys
Urodził się w Pleśnej nieopodal Tarnowa, gdzie ukończył edukację na poziomie podstawowym. Naukę kontynuował w Liceum Pedagogicznym w Tarnowie, by ukończyć je w roku 1956[1]. Od 1956 do 1958 pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej w Szczecinie[1]. W latach 1958–1960 był słuchaczem Studium Nauczycielskiego w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie obrał historię jako główny kierunek studiów. W 1960 podjął studia pedagogiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, które ukończył w roku 1963[1][3]. Po zakończeniu studiów przez rok pracował w szkole budowlanej w Tarnowie[1].
Od roku 1964 kontynuował edukację w WSP w Krakowie, której uwieńczeniem było uzyskanie w 1968 stopnia doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy doktorskiej System kształcenia nauczycieli szkół ludowych w Galicji doby autonomicznej 1871–1914[4]. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii wychowania i nauki oraz dydaktyki historii oraz wychowania obywatelskiego uzyskał w roku 1975, w oparciu o zaprezentowaną rozprawę habilitacyjną „Książki szkolne Komisji Edukacji Narodowej”[5][3].
Prowadzona w WSP w Krakowie (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) działalność dydaktyczna i naukowa, zaowocowała uzyskaniem w roku 1986 tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego[2][3], a w roku 1997 bądź 1998 profesora zwyczajnego[3][5].
Dorobek naukowy Czesława Majorka obejmuje 6 prac monograficznych, do których zalicza się 3 książki autorskie. Ponadto pozostawił 226 rozpraw, artykułów naukowych, sprawozdań i recenzji, 3 podręczniki dydaktyki historii, 1 wydawnictwo źródłowe oraz 15 opracowań redakcyjnych[3]. Prace naukowe publikował w językach: polskim, angielskim, węgierskim, niemieckim, serbskim, rosyjskim, bułgarskim, hiszpańskim i katalońskim[6].
Upamiętnienie
Imię prof. Czesława Majorka nosi Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Ryglicach[7].
Wybrane publikacje
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (1981)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1979)[9]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1975)[9][10]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Nowarski 2003 ↓, s. 311.
- 1 2 Prof. dr hab. Czesław Majorek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-06-13].
- 1 2 3 4 5 Ewa Lubaś, Odeszli [online], wsp.krakow.pl [dostęp 2018-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2003-03-18].
- ↑ Nowarski 2003 ↓, s. 311-313.
- 1 2 Nowarski 2003 ↓, s. 312.
- ↑ Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 319.
- ↑ Strona szkoły [online], Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Ryglicach [dostęp 2018-06-13].
- 1 2 3 Nowarski 2003 ↓, s. 314.
- 1 2 3 4 Nowarski 2003 ↓, s. 315.
- ↑ Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 320.
Bibliografia
- Feliks Kiryk, Józef Hampel, Iwona Pietrzkiewicz (red.): Leksykon Profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006. ISBN 83-7271-395-2.
- Czesław Nowarski, Pamięci prof. zw. dra hab. Czesława Majorka (27 IX 1938 - 29 IX 2002), „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historica” (2), 2003, s. 311-315.
Linki zewnętrzne
- strona Czesława Majorka. czeslaw.majorek.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-07)]. (ang.).