Czysta chirurgia

Czysta chirurgia – polski telewizyjny dramat wojenny z 1977 roku w reżyserii Tadeusza Junaka, zrealizowany na podstawie opowiadania Bogdana Hamery pod tym samym tytułem. Zdjęcia kręcono w Kłodzku^[1].

Podczas okupacji hitlerowskiej w Polsce do jednego ze szpitali gestapowcy przywożą rannego członka ruchu oporu. Lekarz który musi go operować staje przed dylematem – z jednej strony jego obowiązkiem jest ratowanie życia człowiekowi, z drugiej doskonale zdaje sobie sprawę, że uratowany przez niego pacjent najpierw zostanie poddany brutalnym przesłuchaniom, a potem i tak zabity. Chirurg przeprowadza udaną operację. Następnie próbuje odnaleźć ludzi z podziemnej organizacji i zainteresować ich losem rannego, jednak ci odmawiają pomocy uznając, że ranny wobec ryzyka ewentualnej akcji odbicia jest zbyt mało wart jako szeregowy członek organizacji. Lekarz nie jest w stanie uśmiercić rannego, chociaż w pewnym momencie stoi już nad jego łóżkiem ze śmiertelnym zastrzykiem. Kiedy w końcu ranny zostaje zabrany przez gestapo, niemająca skrupułów siostra przełożona podrzuca mu pod koc skalpel, przy pomocy którego więzień podczas transportu odbiera sobie życie. Gestapo aresztuje lekarza, a ten od razu bierze na siebie całą winę, chcąc ratować kobietę. Jego los jest przesądzony...

• Zdzisław Kozień – chirurg
• Eugeniusz Kujawski – gestapowiec
• Izabella Jurasz-Olszewska – siostra przełożona
• Sławomir Surowiec – ranny

• Hanna Samsonowska. Skalpel. „Kino”. Nr 2(146), s. 18, luty 1978. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. ISSN 0023-1673. 

• Czesław Dondziłło. Czysta analiza. „Film”. Nr 39(1503), s. 14-15, 1977-09-24. Warszawa: RSW "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 

• Czysta chirurgia w bazie IMDb (ang.)
• Czysta chirurgia w bazie Filmweb
• Czysta chirurgia w bazie filmpolski.pl