Dębogórze (wzniesienie)
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
140,6 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
 53°52′25″N 16°01′33″E/53,873611 16,025833 | |
Dębogórze – wzniesienia o wysokości 140,6 m n.p.m.[1][2] na pograniczu Wysoczyzny Łobeskiej i Równiny Białogardzkiej, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, na obszarze gminy Rąbino oraz gminy Połczyn-Zdrój.
Dębogórze stanowi grzbiet wzniesień kemowych, posiadający bardzo zróżnicowaną rzeźbę terenu porośniętą lasem[2].
Przy północno-zachodnim podnóżu Dębogórza leży wieś Biała Góra. Ok. 1,5 km na wschód od wzniesienia płynie struga Bukowa.
Nazwę Dębogórze wprowadzono urzędowo w 1950 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Dohmgohren Berge[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Tadeusz Białecki: Słownik nazw fizjograficznych Pomorza Zachodniego. Szczecin: 2001, s. 101. ISBN 83-7241-201-4. Za: Stanisław Rospond: Słownik nazw geograficznych Polski Zachodniej i Północnej, cz. I i II. Wrocław: Polskie Towarzystwo Geograficzne, 1951.
- 1 2 Miasto i gmina Połczyn-Zdrój. Gminny Program Ochrony Środowiska. UMiG w Połczynie-Zdroju, 2004-06, s. 55. (Uchwała Nr XXII/196/2004 Rady Miejskiej w Połczynie-Zdroju z dnia 30 czerwca 2004 r.)
- ↑ Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 52, poz. 588, s. 419)