Długoprzędka bruzdowata

Długoprzędka bruzdowata
	Dolichothele tucuruiense
	(Guadanucci, 2007)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Ischnocolinae
Rodzaj	długoprzędka
Gatunek	długoprzędka bruzdowata
Synonimy
	Oligoxystre tucuruiense Guadanucci, 2007;
	Oligoxystre tucuruiense Guadanucci, 2007;

Długoprzędka bruzdowata^[1] (Dolichothele tucuruiense) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemit Brazylii.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2007 roku przez José P.L. Guadanucciego^[2]^[3] na łamach „Zootaxa” pod nazwą Oligoxystre rufoniger. Jako lokalizację typową wskazano Tucuruí w brazylijskim stanie Pará. Epitet gatunkowy pochodzi od tejże lokalizacji^[3]. W 2015 roku Sylvia Marlene Lucas i Rafael Prezzi Indicatti dokonali synonimizacji Oligoxystre z rodzajem Dolichothele, stąd obecna kombinacja^[4].

Morfologia

Ptasznik o ciele średnich rozmiarów, mocno obrośniętym szczecinkami^[5]. Holotypowy samiec ma ciało długości 17,7 mm przy karapaksie długości 7,6 mm i szerokości 6,8 mm, natomiast paratypowa samica ma ciało długości 23,8 mm przy karapaksie długości 8,9 mm i szerokości 7,7 mm. Karapaks jest brązowy, o szerokiej i krótkiej, u samicy nieco zakrzywionej bruździe tułowiowej. Ubarwienie opistosomy (odwłoka) jest ciemniejsze niż karapaksu. Genitalia samicy mają parę długich spermatek w nasadowej połowie zaopatrzonych w dwupłatową wypustkę zwróconą dozewnętrznie, a w połowie wierzchołkowej w liczne małe, ślepe płaty. Nogogłaszczki samca cechują się cymbium o płacie tylno-bocznym niewiele większym niż płat przednio-boczny oraz długim, cienkim, pozbawionym kilów i lekko w części odsiebnej zakrzywionym bulbusem. Poza tym samiec ma pierwszą parę odnóży o lekko zakrzywionym nadstopiu i o haku (ostrodze) na goleni z gałęzią tylno-boczną wyposażoną w połowie długości w kolec, a gałęzią przednio-boczną mniejszą niż kolec z nią sąsiadujący^[3].

Rozprzestrzenienie

Gatunek neotropikalny, południowoamerykański, endemiczny dla stanu Pará w Brazylii^[3].

Przypisy

↑ Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 96-97, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
↑ Norman I. Platnick: Gen. Dolichothele Mello-Leitão, 1923. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-02-02].
1 2 3 4 J.P.L. Guadanucci. A revision of the Neotropical spider genus Oligoxystre Vellard 1924 (Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1555, s. 1-20, 2007. DOI: 10.11646/zootaxa.1555.1.1.
↑ Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.
↑ José Paulo LeiteJ.P.L. Guadanucci José Paulo LeiteJ.P.L., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[Szymańskietal-1] Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 96-97, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).

[wsc-2] Norman I. Platnick: Gen. Dolichothele Mello-Leitão, 1923. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-02-02].

[Guadanucci-3] 1 2 3 4 J.P.L. Guadanucci. A revision of the Neotropical spider genus Oligoxystre Vellard 1924 (Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1555, s. 1-20, 2007. DOI: 10.11646/zootaxa.1555.1.1.

[li-4] Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.

[pg-5] José Paulo LeiteJ.P.L. Guadanucci José Paulo LeiteJ.P.L., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]