Daša Drndić

Daša Drndić (ur. 10 sierpnia 1946 w Zagrzebiu, zm. 5 czerwca 2018 w Rijece) – chorwacka pisarka, eseistka, tłumaczka i wykładowczyni akademicka.

Daša Drndić urodziła się w Zagrzebiu. Od 1953 r. mieszkała w Belgradzie^[1]. Była córką dyplomaty, Ljubo Drndića. Ojciec w młodości był liderem ruchu antyfaszystowskiego w Istrii^[2]. W 1968 r. ukończyła język i literaturę angielską na wydziale filologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Dzięki stypendium Fulbrighta kontynuowała naukę na studiach podyplomowych w Southern Illinois University, w Stanach Zjednoczonych, gdzie w 1971 r. uzyskała tytuł magistra w dziedzinie teatru i komunikacji. Studiowała również na Case Western Reserve University^[1][3]. Po powrocie do Chorwacji obroniła doktorat na Uniwersytecie w Rijece, a następnie wykładała na rodzimej uczelni literaturę angielską i pisanie kreatywne. Przez dwie dekady pracowała jako dramatopisarka i producentka w Radio Beograd, gdzie stworzyła ponad 30 słuchowisk radiowych i 15 dokumentów^[4]. W 1992 r. przeprowadziła się do Rijeki^[1]. W latach 1995-1997 mieszkała z córką, Mašą Drndić^[5], w Toronto jako uchodźcy z wojny w Jugosławii^[2]. Podczas pobytu w Kanadzie pracowała jako wykładowczyni języka chorwackiego i serbskiego na Uniwersytecie w Toronto. Po powrocie do Chorwacji w 1997 r. osiedliła się w Rijece, gdzie kontynuowała karierę akademicką i literacką. Była także tłumaczką, m.in. z angielskiego i włoskiego, oraz krytyczką literacką^[4].

Była członkinią Hrvatski P.E.N. centar oraz Chorwackiego Stowarzyszenia Pisarzy, w których angażowała się w kampanie na rzecz wolności słowa i praw człowieka^[1]. W 2017 roku podpisała deklarację o wspólnym języku Chorwatów, Serbów, Bośniaków i Czarnogórców, opowiadając się za jednością językową w regionie^[6][7]. Zmarła 5 czerwca 2018 r. po ciężkiej chorobie nowotworowej^[4].

Daša Drndić wydała swoją pierwszą powieść, Put do subote w 1982 r. w Jugosławii^[3]. W 2007 r. ukazała się powieść Sonnenschein, która zapoczątkowała jej międzynarodową popularność. W 2010 r. książka ukazała się w Polsce, w tłumaczeniu Doroty Jovanki Ćirlić^[8]. W 2012 r. została przetłumaczona na język angielski pod tytułem Trieste. Kolejne jej książki Belladonna i EEG również zostały przetłumaczone na inne języki. Za swoją twórczość otrzymała kilka nagród i wyróżnień. W swoich powieściach porusza trudną tematykę Holocaustu, nazizmu, traumy zbiorowej^[9].

• FEDOR - Nagroda Jugosłowiańskiego Związku Niewidomych w 1990 r. – za dramat dokumentalny Izgubljeni i nadjeni^[1].
• Nagroda Premios Ondras (Barcelona, 1991) – jako producentka słuchowiska radiowego Aleksandra Hemona Život i djelo Alfonsa Kaudersa^[1].
• Nagroda Kiklop 2007 – za powieść Sonnenschein^[10].
• Nagradu Fran Galović 2007 – za powieść Sonnenschein^[11].
• International Literary Award „Prozart” (2014) – za wybitny wkład w rozwój literatury bałkańskiej^[12].
• Independent Foreign Fiction Readers’ Prize (2013) – za angielskie tłumaczenie powieści Sonnenschein pt. Trieste^[13].
• Finalistka EBRD Literature Prize (2018) – za powieść Belladonna^[14].
• Warwick Prize for Women in Translation (2018) – za powieść Belladonna w tłumaczeniu na j. angielski Celii Hawkesworth^[15] .
• Best Translated Book Award (2020) – za powieść EEG w tłumaczeniu Celii Hawkesworth^[16].

• Put do subote, 1982
• Kamen s neba, 1984
• Marija Częstochowska još uvijek roni suze ili Umiranje u Torontu, 1997
• Canzone di guerra – Nove davorije, 1998
• Cannzone di guerra, 2007
• Totenwande, Zidovi smrti, 2000
• Doppelgänger, 2002
• Leica format, 2003
• After Eight, književni ogledi, 2005
• Feministički rukopis ili politička parabola: drame Lillian Hellman, 2006
• Sonnenschein, 2007
• April u Berlinu, 2009
• Belladonna, 2012
• EEG, 2016