Danilinho

Danilinho

Pełne imię i nazwisko	Danilo Verón Bairros
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1987 Ponta Porã
Wzrost	165 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 2000–2003 América (SP) 2003–2004 Schalke 04
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2004–2005 Schalke 04 0 (0) 2004 → Mirassol (wyp.) 2005 → América (SP) (wyp.) 18 (3) 2005–2006 Santos 9 (0) 2006 → América (SP) (wyp.) 18 (6) 2006–2008 Atlético Mineiro 89 (21) 2008–2010 Jaguares 84 (17) 2011–2015 Tigres UANL 97 (9) 2012 → Atlético Mineiro (wyp.) 31 (9) 2014–2015 → Querétaro (wyp.) 36 (0) 2015–2016 Querétaro 14 (0) 2016 → Chiapas (wyp.) 15 (1) 2016 Fluminense 9 (0) 2017 Vitória 10 (1) 2018 Correcaminos UAT 4 (0) 2019 CRB 8 (0) 2020 Central 7 (0) 2023–2024 Dourados
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2007  Brazylia U-20 6 (1)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Danilinho, właśc. Danilo Verón Bairros (ur. 11 marca 1987 w Ponta Porã) – brazylijski piłkarz z obywatelstwem meksykańskim występujący na pozycji skrzydłowego lub ofensywnego pomocnika.

Danilinho – opisywany jako filigranowy, dynamiczny oraz obdarzony świetną techniką i dryblingiem zawodnik – jest wychowankiem klubu América FC z siedzibą w São José do Rio Preto, w którym rozpoczął treningi jako trzynastolatek. W 2000 roku wraz ze swoją drużyną triumfował w mistrzostwach stanu São Paulo do lat piętnastu. W 2003 roku trafił do akademii juniorskiej niemieckiego FC Schalke 04 z Gelsenkirchen, jednak spędził tam zaledwie kilka miesięcy, nie potrafiąc zaadaptować się do życia w Europie. W styczniu 2004 powrócił do ojczyzny, na zasadzie rocznego wypożyczenia zasilając ekipę Mirassol FC, z którą zajął drugie miejsce w rozgrywkach trzeciej ligi stanowej – Campeonato Paulista Série A3. Kilka miesięcy później udał się na wypożyczenie po raz kolejny, tym razem do swojego macierzystego América FC. Tam spędził z kolei pół roku, nie odnosząc żadnych sukcesów w lidze stanowej.

Latem 2005 Danilinho na zasadzie wolnego transferu został piłkarzem jednego z największych klubów w kraju – Santos FC, w którego barwach 7 maja 2005 w wygranym 2:1 meczu z Athletico Paranaense za kadencji szkoleniowca Alexandre Gallo zadebiutował w Campeonato Brasileiro Série A. Nie potrafił sobie jednak wywalczyć miejsca w wyjściowym składzie, mając za rywali do miejsca w składzie graczy takich jak Robinho, Ricardinho czy Giovanni. W styczniu 2006 po raz kolejny został wypożyczony do América FC, gdzie spędził z kolei cztery miesiące, a zaraz po tym podpisał umowę z drugoligową drużyną Atlético Mineiro z miasta Belo Horizonte. Tam mimo młodego wieku od razu został kluczowym zawodnikiem ekipy i na koniec rozgrywek 2006 awansował z nią do najwyższej klasie rozgrywkowej. Szybko zyskał wielkie uznanie u kibiców Atlético, którzy ogłosili go następcą klubowej legendy – Marquesa. W 2007 roku wygrał ze swoją drużyną rozgrywki ligi stanowej – Campeonato Mineiro, a premierowego gola w pierwszej lidze strzelił 17 czerwca 2007 w wygranej 4:1 konfrontacji z Figueirense. W 2008 roku zajął z Atlético drugie miejsce w lidze stanowej.

W lipcu 2008 Danilinho za sumę czterech milionów dolarów przeszedł do meksykańskiego zespołu Jaguares de Chiapas z siedzibą w Tuxtla Gutiérrez. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 26 lipca 2008 w przegranym 0:5 spotkaniu z Atlasem, natomiast pierwszą bramkę w lidze meksykańskiej strzelił 31 sierpnia tego samego roku w zremisowanym 1:1 pojedynku z Pueblą. Z miejsca wywalczył sobie niepodważalne miejsce w wyjściowym składzie i w Jaguares występował ostatecznie przez kolejne dwa i pół roku, będąc czołowym graczem ekipy, jednak nie odniósł większych osiągnięć drużynowych. W styczniu 2011 przeszedł do wyżej notowanej drużyny Tigres UANL z miasta Monterrey, który za jego transfer zapłacił pięć milionów dolarów. Tam również szybko został podstawowym piłkarzem zespołu prowadzonego przez swojego rodaka Ricardo Ferrettiego i w jesiennym sezonie Apertura 2011 wywalczył z nim tytuł mistrza Meksyku.

Wiosną 2012 Danilinho powrócił do Atlético Mineiro na zasadzie wypożyczenia opiewającego na kwotę miliona dolarów. Tam występował z powodzeniem przez kolejny rok – został uczyniony przez szkoleniowca Cucę głównym rozgrywającym drużyny, tworząc kreatywną formację pomocy z Ronaldinho i Bernardem, triumfował w rozgrywkach Campeonato Mineiro, a także zdobył wicemistrzostwo Brazylii. Bezpośrednio po tym powrócił do Tigres, gdzie jako kluczowy zawodnik formacji ofensywnej występował przez półtora roku, a w wiosennym sezonie Clausura 2014 wywalczył ze swoją ekipą puchar Meksyku – Copa MX. Sam zanotował jednak słabszy sezon, wskutek czego zaraz po tym sukcesie udał się na wypożyczenie do niżej notowanego Querétaro FC. Tam od razu wywalczył sobie miejsce w składzie, w sezonie Clausura 2015 jako podstawowy gracz zdobywając wicemistrzostwo Meksyku. Bezpośrednio po tym sukcesie został wykupiony przez władze Querétaro na stałe.

W styczniu 2016 Danilinho został wypożyczony do ekipy Chiapas FC (kontynuatora tradycji jego byłego klubu – Jaguares), gdzie bez poważniejszych osiągnięć spędził pół roku. W międzyczasie otrzymał meksykańskie obywatelstwo, w wyniku wieloletniego zamieszkiwania w tym kraju. Niedługo potem powrócił do ojczyzny, na zasadzie wypożyczenia zasilając Fluminense FC z siedzibą w Rio de Janeiro, dokąd został ściągnięty przez Levira Culpiego – swojego byłego trenera z Atlético Mineiro.

W styczniu 2007 Danilinho został powołany przez szkoleniowca Nelsona Rodriguesa do reprezentacji Brazylii U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Tam wystąpił w sześciu z dziewięciu spotkań (we wszystkich jednak pojawiał się na placu gry jako rezerwowy), zdobywając gola w spotkaniu z Paragwajem (1:0). Jego kadra – w której występowali wtedy również gracze tacy jak Willian, Alexandre Pato czy Luiz Adriano – triumfowała ostatecznie w tym turnieju, kwalifikując się na Mistrzostwa Świata U-20 w Kanadzie. Sam Danilinho nie znalazł się jednak w składzie na światowy czempionat.

• Danilinho, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• Danilinho, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .