Daptomys
| Daptomys | |||
| H.E. Anthony, 1929[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Daptomys | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Daptomys venezuelae Anthony, 1929 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Daptomys – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[2][3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 94–133 mm, długość ogona 66–120 mm, długość ucha 8,5–13 mm, długość tylnej stopy 21–30 mm; masa ciała 21–66 g[3][5].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1929 roku amerykański teriolog i paleontolog Harold Elmer Anthony w artykule zatytułowanym Dwa nowe rodzaje gryzoni z Ameryki Południowej, opublikowanym w czasopiśmie „American Museum novitates”[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) rybołapek wenezuelski (N. venezuelae).
Etymologia
Daptomys: gr. δαπτης daptēs ‘zjadacz, pożeracz’, od δαπτω daptō ‘pożerać’[6]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
We wcześniejszych ujęciach systematycznych taksony z tego rodzaju umieszczane były w Neusticomys[4][3][2][5], jednak analizy oparte na danych genetycznych i morfologicznych wykazały, że powinny być umieszczone w odrębnym rodzaju[8]; tutaj lista gatunków za Mammal Diversity Database[9]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[10] | Podgatunki[3][2][5] | Rozmieszczenie geograficzne[3][2][5] | Podstawowe wymiary[3][5][a] | Status IUCN[11] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Daptomys venezuelae | H.E. Anthony, 1929 | rybołapek wenezuelski | gatunek monotypowy | znany z kilku miejsc w Wenezueli i Gujany | DC: 10–13,2 cm DO: 10–12 cm MC: 58–66 g |
VU | |
| Daptomys oyapocki | Dubost & F. Petter, 1978 | rybołapek kajeński | gatunek monotypowy | rozproszone stanowiska nizinne w Gujanie Francuskiej, południowym Surinamie i Brazylii (na północ od rzeki Amazonka) | DC: 9,6–11,5 cm DO: 6,6–8,7 cm MC: 21–50 g |
DD | |
| Daptomys ferreirai | (Percequillo, Carmignotto & M.J. de J. Silva, 2005) | rybołapek brazylijski | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (rozproszone stanowiska na amazońskich nizinach (na południe od rzeki Amazonka)) | DC: 10,6–11,4 cm DO: 7,5–9,5 cm MC: 31–36 g |
DD | |
| Daptomys peruviensis | Musser & A.L. Gardner, 1974 | rybołapek peruwiański | gatunek monotypowy | Peru (znany z kilku miejsc na amazońskich nizinach), północna Kolumbia i zachodnia Wenezuela (znany tylko z 3 miejsc w Andach) | DC: 9,4–13,3 cm DO: 7,5–11 cm MC: około 37 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 H.E. Anthony. Two new genera of rodents from South America. „American Museum Novitates”. 383, s. 1, 1929. (ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 388. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 403–405. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Neusticomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].
- 1 2 3 4 5 6 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 246–247. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 76.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ J. Salazar-Bravo, N. Tinoco, H. Zeballos, J. Brito, D. Arenas-Viveros, D. Marín-C., J.D. Ramírez-Fernández, A.R. Percequillo, T.E. Lee, Jr., S. Solari, J. Colmenares-Pinzon, C. Nivelo, B. Rodríguez-Herrera, W. Merino, C.E. Medina, O. Murillo-García & U.F.J. Pardiñas. Systematics and diversification of the Ichthyomyini (Cricetidae, Sigmodontinae) revisited: evidence from molecular, morphological, and combined approaches. „PeerJ”. 11, s. e14319, 2023. DOI: 10.7717/peerj.14319. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-04-15]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 251. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Taxonomy: Neusticomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).