Debaryomyces
.jpg) Pączkujące Debaryomyces hansenii | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Debaryomyces |
| Nazwa systematyczna | |
| Debaryomyces Lodder & Kreger-van Rij Yeasts, a taxonomic study, 3rd Edn (Amsterdam): 130, 145 (1984) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Debaryomyces hansenii (Zopf) Lodder & Kreger-van Rij 1984 | |
Debaryomyces Lodder & Kreger-van Rij – rodzaj grzybów należący do rodziny Saccharomycetaceae[1].
Charakterystyka
Do Debaryomyces należą drożdże o kulistych lub elipsoidalnych komórkach, szybko rozmnażających się poprzez wielostronne pączkowanie. Mogą tworzyć pseudostrzępki. Koniugacja heterogamiczna zachodzi między komórką macierzystą a powstającą z niej blastosporą zwykle poprzedza tworzenie worków, ale występuje również koniugacja izogamiczna. Zarodniki są kuliste lub owalne i mają brodawkowate ściany. Na worku zwykle tworzy się jeden lub dwa zarodniki, ale u niektórych gatunków nawet cztery. Zwykle nie są uwalniane z worka. Fermentacja jest powolna, słaba lub nieobecna; azotany nie są przyswajane[2].
Gatunki Debaryomyces są wszechobecne, występują w glebie, wodzie, na roślinach itp. Przyswajają dużą ilość cukrów, w tym pentozy, skrobię i inulinę, a także fenol i katechol. Szczepy są osmofilne i halofilne, tolerujące więcej niż 24% NaCl w pożywce. Niektóre szczepy gromadzą znaczna ilość ryboflawiny. Niektóre gatunki Debaryomyces (D. kloeckerii) potrafią do odżywiania się wykorzystać czyste węglowodory i naftę[2].
Opisano kilkanaście gatunków zaliczanych do Debaryomyces. Niektóre z nich występują w produktach spożywczych, największe znaczenie ma tu D. hansenii. D. hansenii jest najczęstszym workowcem występującym w morskiej wodzie i prawdopodobnie jest szeroko rozpowszechniony w oceanie[3].
Systematyka
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
- Saccharomycetaceae, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
- Azymomyces E.K. Novák & Zsolt 1961
- Debaryolipomyces C. Ramírez 1957
- Debaryomyces Klöcker 1909
- Debaryozyma Van der Walt & Johannsen 1978
- Isomyces Clem. 1931
- Torulaspora Lindner 1904
- Wingea Van der Walt 1971
- Zonosporis Clem. 1931
- Zymodebaryomyces E.K. Novák & Zsolt 1961
- Niektóre gatunki[1]
- Debaryomyces delbrueckii (Lindner) Kudryavtsev 1954
- Debaryomyces hansenii (Zopf) Lodder & Kreger-van Rij 1984
- Debaryomyces kloeckeri Guillierm. & Péju 1920
Nazwy naukowe według Index Fungorum[5].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-14] (ang.).
- 1 2 Anna Kockova-Kratochfvlova, Elena Slavikova, Numerical Taxonomy of the Yeast Genus Debaryomyces Lodder & Kreger-van Rij, „Journal of General Microbiology”, 104, 1978, s. 257–268.
- ↑ Debaryomyces, [w:] P. Wrent, M.I. de Silóniz, Encyclopedia of Food Microbiology, 2014, ISBN 978-0-12-384733-1.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-14] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka) [online] [dostęp 2024-01-14].