Delonix elata

Delonix elata

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Rodzaj	wianowłostka
Gatunek	Delonix elata
Nazwa systematyczna
Delonix elata (L.) Gamble Fl. Madras: 396 (1919)[1]
Synonimy
Caesalpinia elata (L.) Sw. Poinciana elata L. Poinciana playfairii T.Anderson[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Delonix elata – gatunek z rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae)^[3]. Występuje w północno-wschodniej i wschodniej Afryce (od Egiptu po Tanzanię i Zambię) oraz w południowo-zachodniej Azji (Półwysep Arabski)^[1]. Poza tym jest uprawiany, także poza swoim zasięgiem, np. popularnie w Pakistanie i Indiach^[4].

W rodzimym zasięgu gatunek ten występuje głównie na wysokości do 1400 m n.p.m., ale zauważony był od poziomu morza do 2000 m, a sporadycznie nawet do 4000 m n.p.m.^[5]

Pokrój

Drzewo o wysokości 2,5–15 m. Korę ma gładką, płowożółtą lub szarą, łuszczącą się^[6].

Liście

Osiągają do 20 cm długości, są dwukrotnie pierzasto złożone, przy czym odcinków II rzędu, osiągających do ok. 6 cm długości, jest 4–8 par. Na odcinkach tych znajduje się od 10 do 20 listków. Ich blaszka jest równowąskopodługowata, u nasady zbiegająca, na wierzchołku stępiona lub krótko, ostro zakończona, osiąga do 15 mm długości i 3 mm szerokości^[4].

Kwiaty

Zebrane w szczytowe grona, przy czym najniższy kwiat ma wyraźnie najdłuższą szypułkę (do 2,5 cm). Kielich jest wąski, skórzasty, jedwabiście owłosiony i osiąga do 3 cm długości. Korona jest początkowo biała, później żółta. Górny płatek jest mniejszy i ciemniejszy od pozostałych płatków (osiąga do 2,5 cm długości). Pręciki osiągają do 10 cm długości, są ciemno zabarwione i owłosione^[4].

Owoce

Długie i smukłe strąki, o wymiarach 13–25 × 2–3,7 cm^[6]. Zawierają od 4 do 8 nasion^[4].

Drzewa tego gatunku są często uprawiane jako ozdobne. W Indiach gałęzie i liście używane są jako pasza. Drewno wykorzystywane jest do wyrobu mebli. W Pakistanie wierzy się, że dotyk korzenia usuwa ból po ukąszeniu skorpiona^[4].