Delta Pavonis
| δ Pav | |||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
20h 08m 43,609s[1] | ||||||||||||||||||
| Deklinacja |
−66° 10′ 55,44″[1] | ||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana (pasmo V) |
|||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−1130,05 ± 0,13 mas/rok[1] | ||||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
27,40 ± 0,70 km/s[1] | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||
| Typ widmowy |
G8 IV[1] | ||||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||||
| Metaliczność [Fe/H] |
0,31–0,37[3] | ||||||||||||||||||
| Wielkość absolutna | |||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||
| Okres obrotu | |||||||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
2,4 km/s[3] | ||||||||||||||||||
| Temperatura |
5548 K[2] | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||
| Krąży wokół | |||||||||||||||||||
| Półoś wielka |
7601[4] pc | ||||||||||||||||||
| Mimośród |
0,1566[4] | ||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Delta Pavonis (δ Pav) – gwiazda w gwiazdozbiorze Pawia. Według pomiaru paralaksy przez satelitę Hipparcos jest oddalona o 19,92 roku świetlnego od Słońca, co oznacza, że należy do najbliższych jasnych gwiazd.
Charakterystyka
Jest to dość jasna gwiazda, widoczna gołym okiem na niebie południowym, położona ok. 24° od południowego bieguna niebieskiego (niewidoczna z Polski)[2][5]. Jest podobna do Słońca, należy do typu widmowego G8, ale jest starsza i znajduje się na późniejszym etapie ewolucji. Jest żółtym podolbrzymem, co wskazuje że niedawno zakończyła (lub niedługo zakończy) syntezę wodoru w hel w jądrze. Gwiazdę tę cechuje duży ruch własny, równy 1,66″ na rok i metaliczność wyższa niż słoneczna, co wskazuje, że jest ona przybyszem z innej części Galaktyki. Bliskość i podobieństwo do Słońca sprawiły, że gwiazda pojawia się w fantastyce naukowej[2].
Możliwy układ planetarny
W 2021 roku opublikowano analizę danych astrometrycznych wskazującą, że może okrążać ją planeta pozasłoneczna. Byłby to gazowy olbrzym na odległej orbicie, podobny do Jowisza[3].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Delta Pavonis w bazie SIMBAD (ang.)
- 1 2 3 4 5 6 Jim Kaler: Delta Pavonis. STARS, 2014-05-30. [dostęp 2021-09-30]. (ang.).
- 1 2 3 4 Valeri V. Makarov, Norbert Zacharias, Charles T. Finch, Looking for astrometric signals below 20 m/s: A candidate exo-Jupiter in δ Pav, „Research Notes of the AAS”, 2021, arXiv:2105.03244 (ang.).
- 1 2 3 Anderson E., Francis C.: HIP 99240. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2021-09-30]. (ang.).
- ↑ Delta Pavonis. SolStation. [dostęp 2021-09-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- delta Pav b w serwisie The Exoplanet Encyclopaedia (ang.)