Diabla Przełęcz Wyżnia

Diabla Przełęcz Wyżnia
Ilustracja
Diabla Przełęcz Wyżnia pomiędzy Diablą Turnią a Diablowiną. Widok z Dolinki Szataniej
Państwo

 Słowacja

Wysokość

2343 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Diablowina, Diabla Turnia

Data zdobycia

13 czerwca 1907 r.

Pierwsze wejście

G. O. Dyhrenfurth, H. Rumpelt

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Diabla Przełęcz Wyżnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Diabla Przełęcz Wyżnia”
Ziemia49°09′55,4″N 20°03′04,6″E/49,165389 20,051278

Diabla Przełęcz Wyżnia (niem. Goldscharte, słow. Zlatinská štrbina, węg.  Hátsó-Bástya[1], 2343 m[2]) – płytka przełęcz w słowackich Tatrach Wysokich w Grani Baszt, oddzielająca Diablowinę (2379 m) od Diablej Turni (2356 m). Ku wschodowi, do Dolinki Szataniej, z przełęczy opada z urwista depresja, w środkowej części zmieniająca się w proste, prawie pionowe zacięcie. Ku zachodowi, do Doliny Młynickiej z przełęczy opada depresja o deniwelacji około 220 m. W górnej części jest szeroka, mało stroma, częściowo płytowa, częściowo piarżysta. Poniżej połowy wysokości zamienia się w głęboki i prawie pionowy komin o wysokości około 40 m. Pod kominem znajduje się kociołek, z którego opada żlebek do podstawy ściany. W lewej stronie kociołka ma wylot także równoległa do komina rynna[3].

Jako pierwsi przeszli przez przełęcz Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt 13 czerwca 1907 r. Przejście granią przez Diablą Przełączkę Wyżnią nie nastręczało według nich większych trudności. Zimą przełęcz pokonali jako pierwsi Alfréd Grósz i Zoltán Neupauer 8 lutego 1914 r. (także podczas pokonywania grani)[4].

Drogi wspinaczkowe
  1. Wschodnią depresją; V w skali tatrzańskiej, czas przejścia 3 godz.
  2. Zachodnim żlebem; 0+, 30 min[3].
Widok z Doliny Młynickiej

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  3. 1 2 Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
  4. ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.