Labraks

Labraks
	Dicentrarchus labrax
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	okoniowce
Rodzina	moronowate
Rodzaj	Dicentrarchus
Gatunek	labraks
Synonimy
	Centropomus lupus Lacepède, 1802; Centropomus mullus Lacepède, 1802; Dicentrarchus elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817); Dicentrarchus lupus (Lacepède, 1802); Labrax diacanthus (Bloch, 1792); Labrax elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817); Labrax labrax (Linnaeus, 1758); Labrax linnei Malm, 1877; Labrax lupus (Lacepède, 1802); Labrax vulgaris Guérin-Méneville, 1829-38; Morone labrax (Linnaeus, 1758); Perca diacantha (Bloch, 1792); Perca elongata Geoffroy Saint-Hilaire, 1817; Perca labrax Linnaeus, 1758; Perca punctulata Gmelin, 1789; Perca sinuosa Geoffroy Saint-Hilaire, 1817; Roccus labrax (Linnaeus, 1758); Sciaena diacantha Bloch, 1792; Sciaena labrax (Linnaeus, 1758);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Labraks^[3], okoń morski^[4] (Dicentrarchus labrax) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny moronowatych (Moronidae), wcześniej zaliczany do strzępielowatych.

Występowanie

Ryba ta występuje w Morzu Śródziemnym, Północnym Atlantyku, Morzu Północnym, Morzu Czarnym, okazjonalnie także w Bałtyku (w jego polskiej części)^[5]. W Jeziorze Szkoderskim oraz rzece Nil w Afryce tworzy słodkowodne, osiadłe formy.

Żyje w ławicach. Często wchodzi do przyujściowych odcinków rzek. Zimę spędza w głębszych partiach wody.

Charakterystyka

Ciało wydłużone. W płetwie odbytowej 3 twarde promienie. Grzbiet jest ciemnoszary, boki jaśniejsze ze srebrzystym połyskiem, brzuch biały. Linia boczna jest czarna. Na górnej, wewnętrznej pokrywie skrzelowej czarnoszara plama.

Dorasta do 1 m długości i 12 kg masy. Jest drapieżnikiem. Poluje na małe, żyjące w ławicach ryby (śledzie, sardynki, sardele itp.)

Rozmnażanie

Trze się od V do VIII w ujściach rzek. Ikra jest zaopatrzona w kropelkę tłuszczu, dzięki czemu unosi się na wodzie.

Znaczenie gospodarcze

Labraks, w handlu nazywany także barem, moronem^[6], okoniem morskim lub (błędnie) wilkiem morskim, jest gatunkiem o wysokiej wartości użytkowej, poławianym i hodowanym w sadzach morskich (w Grecji, we Włoszech, Turcji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji i innych krajach śródziemnomorskich). Spożywany najczęściej w postaci filetów rybnych lub ryby patroszonej – pieczonej lub grillowanej. Chętnie łowiony przez wędkarzy.

Przypisy

↑ Dicentrarchus labrax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Dicentrarchus labrax, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
↑ „Wiadomości ekologiczne”, 24, Pánstwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978 .
↑ Stanisław Krzykawski, Beata Więcaszek. Pojawienie się labraksa Dicentrarchus labrax (L., 1758) (Pisces, Moronidae) w Morzu Bałtyckim. „Przegląd Zoologiczny”. 40, 1-2, s. 87–90, 1996.
↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.

Linki zewnętrzne

Dicentrarchus labrax (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 22 października 2008]
Opis: e-Ryby.eu (j.polski)
AtlasRyb.online

[itis-1] Dicentrarchus labrax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Dicentrarchus labrax, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Nikolski-3] G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.

[we-4] „Wiadomości ekologiczne”, 24, Pánstwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978 .

[Przegl._Zool._40-5] Stanisław Krzykawski, Beata Więcaszek. Pojawienie się labraksa Dicentrarchus labrax (L., 1758) (Pisces, Moronidae) w Morzu Bałtyckim. „Przegląd Zoologiczny”. 40, 1-2, s. 87–90, 1996.

[Rutk-6] Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]