Difylobotrioza

Dyfilobotrioza

diphyllobothriosis
Klasyfikacje
ICD-10	B70.0

Difylobotrioza (łac. diphyllobothriosis, ang. diphyllobothriasis) – pasożytnicza choroba zwierząt, rzadko człowieka, wywołana przez tasiemca bruzdogłowca szerokiego i pokrewne gatunki rodzaju Diphyllobothrium.

Zachorowania notuje się przede wszystkim w Finlandii, Francji, na Syberii i w obszarze wielkich jezior Ameryki Północnej. W Polsce zgłasza się je obecnie sporadycznie. W Japonii stwierdza się infestacje pokrewnego gatunku D. nihonkaiense.

Objawy choroby to niedrożność jelit, biegunki, bóle brzucha, utrata masy ciała, osłabienie oraz niedokrwistość megaloblastyczna, spowodowana niedoborem witaminy B₁₂^[1].

Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu obecności jaj tasiemca w kale. Jaja zazwyczaj są liczne i nie jest potrzebne zastosowanie technik zagęszczających. Mają wielkość 58-76 na 40-51 µm; są owalnego lub elipsoidalnego kształtu, na jednym biegunie posiadają wieczko (operculum), niekiedy bardzo niepozorne, a na przeciwległym mały guzek, również niekiedy ledwo dostrzegalny^[2]. Wartość diagnostyczną mają też znajdywane w kale proglotydy pasożyta.

Lekiem z wyboru jest prazykwantel w jednorazowej dawce 5–10 mg/kg masy ciała p.o., ewentualnie niklozamid (jednorazowo 2 g p.o. w dwóch dawkach w odstępie godzinnym)^[3].

• Inwazje i choroby pasożytnicze. W: Zbigniew Pawłowski: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. wydanie III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 480. ISBN 83-200-2748-9.

• Diphyllobothriasis. CDC Division of Parasitic Diseases. [dostęp 2007-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2007)].