Dom Historii Francji
 Hôtel de Soubise, gdzie miało powstać muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°51′34″N 2°21′34″E/48,859444 2,359444 | |
Dom Historii Francji (albo Muzeum Historii Francji) – nieistniejące muzeum, którego utworzenie postulował Nicolas Sarkozy, prezydent Francji (obok muzeum cywilizacji śródziemnomorskich w Marsylii). Planowano, że rozpocznie swoją działalność wystawą czasową na jesieni 2011, natomiast oficjalne otwarcie nastąpi w 2015. Z powodu protestów nigdy nie powstało, a postulat rezygnacji z jego powstania był częścią kampanii prezydenckiej François Hollande'a.
Koncepcja
Koncepcja utworzenia nowego muzeum został przedstawiona przez N. Sarkozy’ego w liście z 1 sierpnia 2007 do Christine Albanel, ówczesnej minister kultury. Wpisywała się ona w tradycję realizowania projektów muzealnych pod auspicjami prezydentów Francji (G. Pompidou – Centre Georges Pompidou; V. Giscard – Musée d’Orsay; F. Mitterrand – le Grand Louvre; J. Chirac – Musée du Quai Branly). Koncepcja została rozwinięta w trzech raportach. Pierwszy z nich przygotował Hervé Lemoine w kwietniu 2008[1], kolejny Jean-Pierre Rioux, a trzeci Jean-François Hébert. 13 stycznia 2009 w wystąpieniu w Nîmes Sarkozy stwierdził, że niezbędne jest jedno miejsce poświęcone historii Francji, która jest „spójną całością” (l’histoire de France, c’est un tout, c’est une cohérence)[2], co wywołało protesty historyków francuskich obawiających się jednej, narzucanej oficjalnie wizji historii. Przeciwny projektowi jest m.in. Jacques Le Goff, który w celu popularyzacji wiedzy o historii w społeczeństwie postuluje raczej stworzenie bogatego programu wydarzeń i aktywności wokół licznych francuskich zabytków historycznych koordynowanego przez Instytut dziedzictwa narodowego[3].
Pracownicy Archiwów nie tylko nie akceptowali pomysłu powstania nowego muzeum, ale związki zawodowe ogłosiły strajk generalny i przez 18 miesięcy okupowali budynek[4].
Podczas kampanii prezydenckiej w 2012 roku François Hollande obiecał anulować plan budowy tego muzeum, jeśli zostanie wybrany, a minister kultury Aurélie Filippetti uznał projekt za zbyt kosztowny[5]. Dekretem nr 2012-1447 z dnia 24 grudnia 2012 roku z dniem 31 grudnia 2012 roku Dom Historii Francji przestał istnieć, a aktywa, prawa i obowiązki tej placówki stały się wlasnością państwa[6]
Siedziba
12 września 2010, podczas wizyty z okazji 70. rocznicy odkrycia groty w Lascaux, Sarkozy oznajmił, iż na siedzibę muzeum wybrano kompleks budynków Hôtel de Soubise (60, rue des Francs-Bourgeois) oraz Hôtel de Rohan (87 rue Vieille-du-Temple) w dzielnicy Le Marais w Paryżu, obecnie wykorzystywany przez Archiwa Narodowe. Wcześniej rozważano także inne lokalizacje: zamek Vincennes, zamek w Fontainebleau, Hôtel des Invalides, Hôtel de la Marine lub wyspę na Sekwanie (île Seguin) w podparyskim Boulogne-Billancourt[7].
Przypisy
- ↑ Hervé Lemoine: LA MAISON DE L'HISTOIRE DE FRANCE. culture.gouv.fr, kwiecień 2008. [dostęp 2010-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 września 2011)]. (fr.).
- ↑ Discours de M. le Président de la République. culture.gouv.fr, 13 stycznia 2009. [dostęp 2010-12-21]. (fr.).
- ↑ Maison de l'histoire de France : la polémique enfle - Nonfiction.fr le portail des livres et des idées [online], www.nonfiction.fr [dostęp 2025-02-25] (fr.).
- ↑ La Maison de l'histoire de France est enterrée [online], 27 sierpnia 2012 [dostęp 2025-02-24] (fr.).
- ↑ Lucas Person, Faut-il un musée de l’Histoire de France ? [online], www.marianne.net, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2025-02-24] (fr.).
- ↑ Décret n° 2012-1447 du 24 décembre 2012 portant dissolution de la Maison de l'histoire de France [online], www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2025-02-24].
- ↑ La Maison de l’histoire de France ouvrira en 2015 dans le Marais. la-croix.com, 13 września 2010. [dostęp 2010-12-20]. (fr.).
Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna. archivesnationales.culture.gouv.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-10)].