Domek Piusa IV

Domek Piusa IV
Casina di Pio IV
Ilustracja
Państwo

 Watykan

Adres

Casina Pio IV - 00120
Città del Vaticano

Typ budynku

willa

Styl architektoniczny

manieryzm

Architekt

Pirro Ligorio

Inwestor

Paweł IV, Pius IV

Rozpoczęcie budowy

1558

Ukończenie budowy

1561

Pierwszy właściciel

Pius IV

Położenie na mapie Watykanu
Mapa konturowa Watykanu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Domek Piusa IV”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Domek Piusa IV”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Domek Piusa IV”
Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Domek Piusa IV”
41,90417°N 12,45250°E/41,904167 12,452500

Domek Piusa IV (wł. Casina di Pio IV, łac. Villa Pia) – willa patrycjuszowska z XVI wieku stojąca w Ogrodach Watykańskich.

W zabytkowej willi mają swoją siedzibę następujące instytucje: Papieska Akademia Nauk (łac. Pontificia Academia Scientiarum)[1], Papieska Akademia Nauk Społecznych (łac. Pontificia Academia Scientiarum Socialium) oraz Papieska Akademia im. św. Tomasza z Akwinu (łac. Pontificia Academia Sancti Thomae Aquinatis).

Historia

Willa została zbudowana w 1558 roku dla papieża Pawła IV, według projektu Pirro Ligorio. Z architektem współpracował Giovanni Sallustio Peruzzi, syn Baldassare Peruzziego. Budynek został ukończony w 1561 roku, po śmierci papieża, za pontyfikatu Piusa IV, który uczynił z niego miejsce rekreacji i klejnot reprezentacyjny. Willa utrzymana jest w stylu manierystycznym. Artyści ozdobili ją rzeźbami starożytnymi i współczesnymi, freskami i obrazami[2].

Struktura

Domek Piusa IV składa się z dwóch części. Mniejsza część, zwrócona w kierunku Pałacu Apostolskiego, to swego rodzaju nimfeum otwarte w stronę fontanny, ozdobione mozaikami i niszami z posągami i płaskorzeźbami. Nad dolną częścią znajduje się dorycka loggia otwarta w górnej części. Przez eliptyczne atrium przechodzi się do budynku większego. Jego fasadę zdobią bogate stiuki. Wewnątrz zachowały się freski autorstwa takich malarzy, jak: Federico Barocci, Santi di Tito, Federico Zuccaro, Marco da Faenza[2].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Ambroziewicz: Watykańskie ABC. Warszawa: Iskry, 1987, s. 25. ISBN 83-207-1042-1.
  2. 1 2 Adam Bujak: W ogrodach Watykanu i Castel Gandolfo. Włodzimierz Rędzioch (tekst). Warszawa: Sport i Turystyka, 1990, s. 15–16. ISBN 83-217-2807-3.

Bibliografia

  • Adam Bujak: W ogrodach Watykanu i Castel Gandolfo. Włodzimierz Rędzioch (tekst). Warszawa: Sport i Turystyka, 1990. ISBN 83-217-2807-3. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.