Domy tkaczy w Turku

Domy tkaczy w Turku
Zabytek: nr rej. 1117-1133,1151 z 18 maja 1970; nr rej. 1134-1150 z 19 maja 1970; nr. rej. 1621-1625 z 18 września 1974; nr. rej. 1626-1628 z 19 września 1974[1]
Ilustracja
Turek, ul. Żeromskiego 12
Państwo

 Polska

Miejscowość

Turek

Adres

ul. Kaliska 26, 34, 38-41, 43-46, 48-49, 51, 53. 59. 61
ul. Żeromskiego 5, 9-10, 12-14, 16, 18-20, 22-25, 27-28, 30-31, 33, 35-36, 38-40, 42, 44, 46

Typ budynku

murowane

Rozpoczęcie budowy

1825

Ukończenie budowy

1840

Położenie na mapie Turku
Mapa konturowa Turku, po lewej znajduje się punkt z opisem „Domy tkaczy w Turku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Domy tkaczy w Turku”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Domy tkaczy w Turku”
Położenie na mapie powiatu tureckiego
Mapa konturowa powiatu tureckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Domy tkaczy w Turku”
Ziemia52°00′41″N 18°29′25″E/52,011389 18,490278

Domy tkaczy – 43 budynki wpisane do rejestru zabytków, znajdujące się przy ul. Kaliskiej i Żeromskiego w Turku.

Turek, ul. Żeromskiego 12, Tablica

Władze Królestwa Polskiego, dążąc do rozwoju przemysłu i handlu oraz rozbudowy i modernizacji miast, postanowieniem namiestnika z 18 września 1820 roku zobowiązały urzędy wojewódzkie i municypalne do podejmowania działań regulacyjnych na podległych im terenach. W tym samym roku Kimicja Województwa Kaliskiego ogłosiła w Dzienniku Urzędowym przepisy określające dokładnie zakres czynności tyczących się rozwoju i przebudowy miast. Dzięki pomocy finansowej rządu najwcześniej rozpoczęto działania regulacyjne w Kaliszu, a następnie w Kole, Koninie i Turku.

Władze miejsce Turku podjęły opracowanie planu rozbudowy i modernizacji miasta. Wytyczono nowe tereny pod zabudowę zakładów przemysłowych oraz ulice, przy których miano wznosić budynki przeznaczone na mieszkania i warsztaty dla napływających kolonistów. Według planu miasta, sporządzonego w 1823 roku przez budowniczego obwodu kaliskiego Zillego, głównymi ulicami miasta były wówczas Dunaj (obecnie ulica Nowa), Kaliska, Kolska, Konińska (obecnie 3 Maja), Kościelna (obecnie część Dobrskiej), Nowy Świat (dziś część Kaliskiej), Przebiegła (obecnie nie istnieje), Tamka oraz droga wiodąca do Uniejowa.

Działania regulacyjne w Turku rozpoczęto w 1824 roku i prowadzono je przez szereg następnych lat. Na działkach budowlanych o szerokości 23 m i długości 50 m, wytyczonych na Nowym Świecie i tzw. Pólku, wznoszono z cegieł dwurodzinne parterowe budynki o wymiarach 15×8 m, pokryte dwuspadowymi dachami pod papą. W domach tych mieściły się po dwa obszerne mieszkania, które przedzielało wspólne wejście z długim korytarzem. Wszystkie budynki były usytuowane frontem do szerokiej ulicy, otynkowane na kolor przyjemny, a na zapleczu znajdowało się podwórze z budynkami gospodarczymi wraz z niewielkim ogrodem.

Zabytkowe domy, 1825–1840

Ulica Żeromskiego

Strona północna, od zachodu

Strona południowa, od zachodu

Ulica Kaliska

Strona północna, od zachodu

  • nr 48, nr rej.: 1124 z 18.05.1970 (brak zdjęcia)

Strona południowa, od zachodu

  • nr 61, nr rej.: 1628 z 19.09.1974 (brak zdjęcia)
  • nr 45, nr rej.: 1122 z 18.05.1974 (brak zdjęcia)
  • nr 39, nr rej.: 1625 z 18.09.1974 (brak zdjęcia)

Przypisy

Bibliografia

  • Dzieje Turku, Edmund Makowski (red.), Czesław Łuczak (red.), Jan Grzelczyk, Poznań: Wydawnictwo WBP, 2002, ISBN 83-85811-81-8, OCLC 68665113.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.