Donald Steyer
Tablica poświęcona prof. Donaldowi Steyerowi umieszczona w siedzibie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1921 |
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 1994 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: historia prawa | |
| profesor zwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego, dziekan Wydziału Prawa i Administracji UG (1974–1978) | |
| Odznaczenia | |
Donald Roman Steyer (ur. 17 lipca 1921 w Toruniu[1], zm. 5 maja 1994 w Sopocie[2][3]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, historyk prawa, w latach 1974–1978 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski.
Życiorys
Jego rodzicami byli Włodzimierz Steyer i Janina z domu Boczkowska. Walczył w powstaniu warszawskim w stopniu kaprala podchorążego. Posiadał pseudonimy „Grom II” i „1613”. Był żołnierzem Armii Krajowej w I plutonie „Kłosa” 3. kompanii batalionu „Miłosz” – odcinek wschodni „Bogumił” – Podobwód „Sławbor” – I Obwód „Radwan” Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Brał udział w walkach w Śródmieściu Południowym. Po powstaniu znalazł się w niewoli niemieckiej (posiadał numer jeniecki 222485)[2]. Od 1948 członek PZPR, od 1966 członek ZBoWiD.
Został nauczycielem akademickim Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego a w latach 1974–1978 jego dziekanem. Przez wiele lat na tym wydziale pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Państwa i Prawa[4]. Uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego[3]. Od 1968 był przewodniczącym Rady Muzealnej Muzeum Stutthof. W lutym 1989 wszedł w skład działającej przy Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego[5]. Autor ponad 100 rozpraw, artykułów naukowych, recenzji i prac popularnonaukowych.
Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był od 1946 tajnym współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Konar”[6].
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera N3-10-25)[7].
Wybrane publikacje
- Polityka morska państwa polskiego w latach 1918–1945 (1976)
- Półwiecze Polski na morzu (1970)
- Eksterminacja ludności polskiej na Pomorzu Gdańskim w latach 1939–1945 (1967)
- Problemy robotnicze Gdyni 1926–1939 (1959)
- PPS–Lewica na Pomorzu w latach międzywojennych (ze szczególnym uwzględnieniem Grudziądza) (1959)[8].

Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari[9]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Partyzancki
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
Nagrody
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mieczysław Wojciechowski, Profesor Donald Steyer (1921–1994), „Rocznik Toruński”, 23, 1996, s. 139–144.
- 1 2 Donald Steyer. 1944.pl. [dostęp 2017-05-01].
- 1 2 Prof. Donald Roman Steyer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-05-01].
- ↑ Historia. prawo.ug.edu.pl, 17 lutego 2014. [dostęp 2017-05-01].
- ↑ Rzeczpospolita, 1989, nr 37 (2171), s. 1–2.
- ↑ Informacje w inwentarzu IPN
- ↑ śp. Donald Steyer
- ↑ Steyer Donald (1921–1994).. bn.org.pl. [dostęp 2017-05-01].
- ↑ Informacja z tablicy pamiątkowej poświęconej prof. Donaldowi Steyerowi, umieszczonej w siedzibie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego ukazanej w infoboxie biogramu).
- ↑ Nagrody WRN w Bydgoszczy. „Litery”. rok VIII, nr 6 (90), s. 39, czerwiec 1969. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Prasowe, RSW „Prasa”. [dostęp 2025-01-30].
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1251.