Doug McKay (1929–2020)

hokej
Doug McKay
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1929
Hamilton

Data i miejsce śmierci

11 maja 2020
Burlington

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik (prawoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Kariera juniorska
Lata Klub
1947–1948 Windsor Spitfires
1949 Windsor Spitfires
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1948 Detroit Bright’s Goodyears
1948–1949 Detroit Auto Club
1949–1952 Indianapolis Capitals
1949–1950 Detroit Red Wings
1950–1951 → Omaha Knights
1952–1954 Vernon Canadians
1952–1953 → Brantford Redmen
1953–1954 → Hamilton Tigers
1955–1957 Stratford Indians
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1976–1978 Hamilton Mountain
1978–1979 Welland Steelers
1979–1981 Kalamazoo Wings
1981–1982 Adirondack Red Wings

Douglas Alvin McKay (ur. 28 maja 1929 w Hamilton, zm. 11 maja 2020 w Burlington[1]) – kanadyjski hokeista grający na pozycji napastnika (prawoskrzydłowego), trener.

Kariera

Doug McKay karierę sportową rozpoczął w 1947 roku w klubie ligi OHAJr – Windsor Spitfires. Następnie reprezentował barwy klubów ligi IHL: Detroit Bright’s Goodyears (1948) i Detroit Auto Club (1948–1949) po czym wrócił do Windsor Spitfires, w którym występował do 1949 roku.

Potem został zawodnikiem klubu ligi AHL – Indianapolis Capitals, z którym w sezonie 1949/1950 wygrał Puchar Caldera. W drużynie występował razem z m.in.: Gordonem Haidym, z którym w tym samym sezonie w barwach klubu ligi NHLDetroit Red Wings wygrał Puchar Stanleya. Swój jedyny mecz w lidze NHL rozegrał dnia 15 kwietnia 1950 roku w Maple Leaf Gardens w Toronto w 3. meczu finału Pucharu Stanleya przeciwko New York Rangers, który zakończył się zwycięstwem Czerwonych Skrzydeł 4:0[2]. Zarazem McKay i Chris Hayes są jedynymi zawodnikami, którzy w swojej karierze rozegrali tylko 1 mecz w finale Pucharu Stanleya i zarazem zdobyli to trofeum.

Po udanym sezonie 1949/1950 wrócił do Indianapolis Capitals, jednak wkrótce w ramach wypożyczenia przeniósł się do klubu ligi USHL – Omaha Knights, po czym wrócił do swojego pracodawcy, którego reprezentował w sezonie 1951/1952. Następnie przeniósł się do klubu ligi OSHL – Vernon Canadians, w którym występował do 1954 roku. W międzyczasie grał również w ramach wypożyczeniach w klubach ligi OHASr: Brantford Redmen i Hamilton Tigers. W 1955 roku został zawodnikiem klubu ligi OHASr – Stratford Indians, w którym w 1957 roku w wieku 28 lat zakończył karierę sportową.

Statystyki

Sezon Drużyna Liga Sezon zasadniczy Playoffy
MeczeGoleAsystyPunktyKary+/−PPSHGWMGAPktKary
1947-1948Windsor SpitfiresOHAJr33183250251214521
1947-1948Detroit Brights GoodyearsIHL248162468
1948-1949Detroit Auto ClubIHL624626613436
1948-1949Windsor SpitfiresOHAJr421929489840112
1949-1950Indianapolis CapitalsAHL6516314737826821
1949-1950Detroit Red WingsNHL0000010000
1950-1951Indianapolis CapitalsAHL35781531
1950-1951Omaha KnightsUSHL10459261021324
1951-1952Indianapolis CapitalsAHL50281035
1952-1953Vernon CanadiansOSHL1622416
1952-1953Brantford RedmenOHASr11610162641234
1953-1954Vernon CanadiansOSHL435253051
1953-1954Hamilton TigersOHASr20004
1955-1956Stratford IndiansOHASr278142259723522
1956-1957Stratford IndiansOHASr25312154430112
Razem w OHASr (2 sezony)75376198123
Razem w OHASr (4 sezony)65173653133
Razem w IHL (2 sezony)3010203094613436
Razem w AHL (3 sezony)150254772103826821
Razem w NHL (1 sezon)0000010000
Razem w USHL (1 sezon)10459261021324
Razem w OSHL (2 sezony)597273467

Kariera trenerska

Doug McKay po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Trenował kluby lig SOJHL, OPJHL, OHASr, IHL i AHL: Hamilton Mountain (1976–1978), Welland Steelers (1978–1979), Kalamazoo Wings (1979–1981 – Puchar Turnera 1980), w którym grał w tym czasie jego syn – Doug oraz Adirondack Red Wings (1981–1982).

Sukcesy

Zawodnicze
Szkoleniowe

Życie prywatne

Jego syn, Doug również był hokeistą, a obecnie jest trenerem hokejowym.

Przypisy

  1. A. Douglas McKay Obituary. Dignity Memorial – Funeral Homes, Cremation and Cemeteries. [dostęp 2020-05-17].
  2. Detroit Red Wings – New York Rangers 4:0 (ang.)

Bibliografia