Douglas DF
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
pasażerska łódź latająca |
| Załoga |
4 + 32 |
| Historia | |
| Lata produkcji |
lata 30. XX wieku |
| Liczba egz. |
4 (1 prototyp, 3 egzemplarze produkcyjne) |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Wright R-1820 |
| Moc |
1000 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
28,86 m |
| Długość |
21,3 m |
| Wysokość |
7,47 m |
| Powierzchnia nośna |
120,31 m² |
| Masa | |
| Własna |
7 854 kg |
| Użyteczna |
12 927 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
286 km/h |
| Prędkość przelotowa |
257 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,05 m/s |
| Pułap |
4 235 m |
| Zasięg |
5 311 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Japonia | |
Douglas DF – amerykańska pasażerska łódź latająca, wyprodukowana w latach 30. XX wieku przez Douglas Aircraft Company. Łódź mogła zabrać na pokład 32 pasażerów, lub 16 pasażerów w kabinach sypialnych. Prototyp samolotu oraz pierwszy egzemplarz produkcyjny sprzedano Związkowi Radzieckiemu pod nazwą DF-195. Dwa pozostałe egzemplarze produkcyjne kupiły japońskie linie lotnicze Dai Nippon Koku KK (Greater Japan Air Lines). Japońskie Douglasy, oznaczone HXD-1 oraz HXD-2, były testowane przez Lotnictwo Cesarskiej Marynarki Wojennej pod nazwą Shisaku D-Gata Hikotei (doświadczalna łódź latająca Typ D). Drugi z egzemplarzy uległ wypadkowi w 1938 roku.
Bibliografia
Michael Sharpe: Biplanes, Triplanes and Seaplanes. Londyn: Friedman/Fairfax Books, 2000, s. 162. ISBN 1-58663-300-7.