Drosophila funebris

Drosophila funebris
(Fabricius, 1787)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	muchówki
Podrząd	muchówki krótkoczułkie
Infrarząd	muchówki łękoryse
Nadrodzina	Ephydroidea
Rodzina	wywilżnowate
Podrodzina	Drosophilinae
Plemię	Drosophilini
Rodzaj	Drosophila
Podrodzaj	Drosophila
Gatunek	Drosophila (Drosophila) funebris
Synonimy
Musca funebris Fabricius, 1787 Musca erythrophthalma Panzer, 1794 Drosophila (Drosophila) aceti Kollar, 1851 Drosophila (Drosophila) clarkii Hutton, 1901 Leucophenga atkinsoni Miller, 1921 Drosophila (Drosophila) dudai Malloch, 1934

Drosophila funebris – gatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych i podrodziny Drosophilinae.

Gatunek ten opisany został w 1787 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Musca funebris^[1].

Muchówka o ciele długości od 3 do 3,5 mm. Głowa jest żółtawobrązowa. Na głowie para szczecinek orbitalnych skierowanych w tył jest znacznie cieńsza niż ich para skierowana w przód. Czułki mają człon trzeci krótko owłosiony, dwukrotnie dłuższy niż szeroki i nie dłuższy niż dwukrotność długości członu drugiego, zaś aristę z wierzchołkowym rozwidleniem i co najmniej dwoma promieniami na spodniej stronie. Tułów ma barwę brązową. Chetotaksję tułowia cechuje 6–8 przedszwowych rzędów szczecinek środkowych grzbietu w przedniej części śródplecza, w których wszystkie szczecinki są tak samo krótkie, 1–2 pary dłuższych przedszwowych szczecinek śródplecowych oraz spośród trzech górnych par szczecinek sternopleuralnych przednia najkrótsza, a tylna najdłuższa. Użyłkowanie skrzydła odznacza się żyłką subkostalną bez sierpowatego zakrzywienia za żyłką barkową, tylną komórką bazalną zlaną z komórką dyskoidalną oraz wierzchołkowym odcinkiem żyłki medialnej M1+2 nie dłuższym niż trzykrotność odcinka tej żyłki między żyłkami poprzecznymi przednią i tylną. Wszystkie pary odnóży mają szczecinki przedwierzchołkowe na goleniach. Przednie stopy pozbawione są grzebienia szczecinek oraz mają pierwszy człon znacznie krótszy niż drugi i trzeci razem wzięte. Brązowawożółty odwłok ma szerokie ciemnobrązowe przepaski na tylnych brzegach tergitów, niekiedy zajmujące ich większą część. Hypopygium zaopatrzone jest w grupkę około 12 kolców^[2].

Owad prawie kosmopolityczny, znany ze wszystkich krain z wyjątkiem orientalnej. Często występuje synantropijnie^[1].