Duża Sowa

Duża Sowa
Ilustracja
Otwór schroniska
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Postrzępiona Turnia, Kobylany

Właściciel

prywatny

Długość

3,5 m

Deniwelacja

1,3 m[1]

Wysokość otworów

350[1] m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku północnemu zachodowi[1]

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

J.Olk.I-06.66

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Duża Sowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Duża Sowa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Duża Sowa”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Duża Sowa”
Ziemia50°09′27″N 19°45′35″E/50,157500 19,759722
Strona internetowa

Duża Sowa – schron jaskiniowy we wsi Kobylany, w gminie Zabierzów w powiecie krakowskim. Znajduje się w Postrzępionej Turni w lewym zboczu Doliny Kobylańskiej[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis jaskini

Schronisko ma tylko jeden trudno dostępny otwór w północno-zachodniej ścianie Postrzępionej Turni. Znajduje się on około 6 m powyżej jej podstawy i ma rozmiar 2 × 2,5 m. Zaraz za otworem znajduje się niewielka salka z progiem o wysokości 1,3 m. Za progiem tym znajduje się półka[1].

Jest to schronisko wytworzone w wapieniach górnej jury. Jest w pełni oświetlone. Dno pokryte drobnym rumoszem i zwietrzeliną. Na ścianach grzybkowate nacieki i mleko wapienne[1].

Historia poznania

Duża Sowa znana jest od dawna. Pierwsze potwierdzone jej zwiedzenie; T. Marcinkiewicz i K. Paszucha w 1938 roku. W literaturze po raz pierwszy wzmiankowali ją K. Baran. i T. Opozda w 1983 r. Pomierzyli ją J. Nowak i J. Ślusarczyk 21 czerwca 2003 r, w tym też terminie sporządził jej dokumentację J. Nowak[1].

W 1969 r. T. Szklarczyk i R. Urbańczyk zebrali znalezione w schronisku fragmenty kości i ceramiki. Zbadane zostały przez Zakład Zoologii Systematycznej i Doświadczalnej PAN i Muzeum Archeologii w Krakowie. Według ich ekspertyzy fragmenty ceramiki pochodziły ze średniowiecza. Do 1979 r. zebrano całe namulisko schroniska i jego półki, aż do litej skały. Miało grubość kilkudziesięciu cm i znaleziono w nim oprócz gruzu i próchnicy liczne fragmenty kości sów. Najprawdopodobniej były to puchacze. Sądząc z liczby fragmentów kostnych zamieszkiwały one w tym schronisku przez kilkaset lat[1].

W Postrzępionej Turni jest jeszcze jaskinia Dziupla w Postrzępionej Turni, mająca otwór w ścianie południowo-wschodniej[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Jakub Nowak, Andrzej Górny, Jaskinia Duża Sowa, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2018-12-02].
  2. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ Dziupla w Postrzępionej Turni. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2018-11-24].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.