Dujker czarny

Dujker czarny
	Cephalophorus niger
	(Gray, 1846)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	dujkery
Rodzaj	Cephalophorus
Gatunek	dujker czarny
Synonimy
	Cephalophus niger J.E. Gray, 1846;
	Cephalophus niger J.E. Gray, 1846;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Dujker czarny^[2] (Cephalophorus niger) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do plemienia dujkerów.

Systematyka

Przeniesiony w 2022 roku z Cephalophus do Cephalophorus na podstawie analiz molekularnych i morfologicznych^[3].

Występowanie i biotop

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje południowe obszary Sierra Leone, Liberii, Wybrzeża Kości Słoniowej, Ghany, Beninu i Nigerii. Jego siedliskiem są tereny zalesione.

Charakterystyka ogólna

Większość informacji o gatunku pochodzi z badań osobników trzymanych w niewoli.

Podstawowe dane
Długość ciała	80–100 cm
Długość ogona	12–14 cm
Wysokość w kłębie	ok. 50 cm
Masa ciała	9–24 kg
Dojrzałość płciowa	brak danych
Ciąża	126 dni
Liczba młodych w miocie	1
Długość życia	ponad 11 lat (w niewoli)

Wygląd

Ciało masywne, długie, osiągające przeciętnie 15–20 kg masy. Ubarwienie czarne lub brązowo-czarne, jaśniejsze na spodniej części ciała i wewnętrznej stronie nóg. Owłosienie dłuższe niż u większości dujkerów. Nogi krótkie, masywne. Ogon również krótki, z wierzchu czarny, spodem biały. Rogi występują u przedstawicieli obydwu płci.

Tryb życia

Badacze nie są zgodni, czy dujker czarny prowadzi dzienny, czy też nocny tryb życia. Obserwowano jego aktywność w różnych porach doby. W naturze jest prawdopodobnie gatunkiem terytorialnym i prowadzi samotniczy tryb życia. Żywi się owocami, kwiatami i zielonymi pędami roślin.

Rozród

Ciąża u tego gatunku trwa ok. 126 dni, na świat przychodzi zwykle jedno młode.

Podgatunki

Nie wyodrębniono podgatunków dujkera czarnego.

Znaczenie

Dujkery czarne są obiektem polowań.

Zagrożenia i ochrona

Populacja tego gatunku w 1999 roku szacowana była na około 100 tys. osobników. Jej trend oceniany jest jako spadkowy. Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)^[1].

Przypisy

1 2 Cephalophorus niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.).

Bibliografia

Huffman Brent: Cephalophus niger Black duiker. www.ultimateungulate.com. [dostęp 2007-12-12]. (ang.).
Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalophus niger w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]

[iucn-1] 1 2 Cephalophorus niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-2] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[bar&inni-3] E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.).

[1]

[2]

[3]