Działko Ho-1
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
działko lotnicze |
| Historia | |
| Produkcja |
1941–1944[1] |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
20 mm |
| Nabój |
20x125[2] |
| Magazynek |
bębnowy, 15[2] |
| Wymiary | |
| Długość | |
| Długość lufy |
1200[2] |
| Masa | |
| karabinu właściwego | |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
820 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
400 strz./min[2] |
.svg.png){kind=small}
Działko Ho-1 (ホ一, Ho ichi) – japońskie działko lotnicze kalibru 20 mm z okresu II wojny światowej. Powstało jako wersja rozwojowa automatycznego karabinu przeciwpancernego Typ 97.
Nazwa
Broń automatyczna powyżej kalibru 11 mm używana w samolotach Cesarskiej Armii Japońskiej określana była mianem kikan hou (działko automatyczne)[3]. Do 1940 dalsze oznaczenie, np. „Typ 89” oznaczało według kalendarza japońskiego rok wprowadzenia do służby 2598 (1938 według kalendarza gregoriańskiego)[4]. Po 1940 wprowadzono nowy system oznaczeń w którym broń automatyczna powyżej kalibru 11 mm otrzymywała oznaczenie ho będące skrótem od kana hou oraz shikki – numer kolejny, typ[4].
Historia
Działko Ho-1 i Ho-3, których głównym projektantem był Masaya Kawamura. zostały zaprojektowane jako wersje rozwojowe automatycznego karabinu przeciwpancernego Typ 97[5]. Działko Ho-1 zostało zaprojektowane jako broń ruchoma i było zasilane piętnastonabojowym magazynkiem bębnowym, a Ho-3 było bronią nieruchomą z 50-nabojowym magazynkiem[5]. Obydwa działka używały dużego naboju 20x125 dającemu im znaczną siłę niszczącą ale miały raczej niską szybkostrzelność[5].
W działko był uzbrojony między innymi bombowiec Nakajima Ki-49[5].
Przypisy
Bibliografia
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.