Dziura w Żabiem
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
12 m |
| Deniwelacja |
6 m |
| Wysokość otworów |
1600 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
250 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.J-24.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′37″N 20°05′09″E/49,210236 20,085911 | |
Dziura w Żabiem (Dziura w Żabim) – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w zachodnim zboczu Siedmiu Granatów, na wysokości 1600 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 12 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów[1].
Opis jaskini
Jaskinię stanowi stromo idący do góry, prosty. 12-metrowy korytarz zaczynający się w dużym otworze wejściowym[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Zamieszkują ją nietoperze. Na ścianach rosną mchy i porosty[2].
Historia odkryć
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Pierwszy jej plan i opis sporządzili Cz. Bryniarski i T. Zwijacz-Kozica w listopadzie 1998 roku[2].
Przypisy
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- 1 2 3 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-14].