Dziura w Stołowie
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
104 m |
| Głębokość |
15 m |
| Deniwelacja |
15 m |
| Wysokość otworów |
1016 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-04.15 |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°44′36″N 18°58′10″E/49,743200 18,969453 | |
Dziura w Stołowie – jaskinia w Beskidzie Śląskim. Wejście do niej znajduje się na południowym zboczu Stołowa, na wysokości 1016 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 104 metry, a jej deniwelacja 15 metrów[1][2].
Opis jaskini
Jaskinia zaczyna się szeroką, 3-metrową studzienką. Odchodzą z niej dwa ciągi: do dolnego piętra i do górnego piętra jaskini.
Dolne piętro
W zachodniej ścianie studzienki zaczyna się szczelinowy korytarzyk, który przez zacisk prowadzi do niewielkiej salki. Z niej niskim korytarzem, przez trudny zacisk, dochodzi się do najniżej położonej części jaskini – sali nazwanej Zaułkiem Rysiaczka.
Górne piętro
Z dna studzienki odchodzi korytarz prowadzący do niewielkiej salki, gdzie zaczyna się Korytarz Gejów Gumowych. Idzie on, przez zacisk, do kolejnego korytarza – Mamuciej Dupy, który kończy się małą salką z zawaliskiem[1].
Przyroda
Jaskinia jest typu osuwiskowego. Zamieszkują ją trzy gatunki nietoperzy: podkowiec mały, nocek wąsatek i nocek duży. Ściany są wilgotne, roślinność występuje tylko w studzience wejściowej (mchy i porosty)[1].
Historia odkryć
Jaskinia była znana od dawna. Jej opis i plan sporządzili w J. Ganszer i J. Pukowski w 1989 roku[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-04-29] (pol.).
- ↑ NAJGŁĘBSZE JASKINIE POLSKICH KARPAT FLISZOWYCH [online], 20 sierpnia 2009 [dostęp 2018-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-20].