Dzwonnik trójsoplowy

Dzwonnik trójsoplowy
	Procnias tricarunculatus
	(J. Verreaux & E. Verreaux, 1853)
	; Samiec i samica na rycinie z 1865 roku
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	tyrankowce
Rodzina	bławatnikowate
Podrodzina	bławatniki
Plemię	Cotingini
Rodzaj	Procnias
Gatunek	dzwonnik trójsoplowy
Synonimy
	Casmarhynchus tricarunculatus J. Verreaux & E. Verreaux, 1853; Procnias tricarunculata (J. Verreaux & E. Verreaux, 1853);
	Casmarhynchus tricarunculatus J. Verreaux & E. Verreaux, 1853; Procnias tricarunculata (J. Verreaux & E. Verreaux, 1853);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym

Dzwonnik trójsoplowy^[5], dzwonnik trójsoplowiec (Procnias tricarunculatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), zamieszkujący Amerykę Centralną. Monotypowy^[2]^[6].

Morfologia: Długość ciała 25–30 cm. Duży, silny bławatnik. Samiec – głowa, szyja, pierś białe; reszta upierzenia kasztanowata. U nasady bardzo szerokiego dzioba 3 długie, mięsiste wyrostki. Samica – oliwkowozielona, od spodu żółta, oliwkowo kreskowana.

Zasięg, środowisko: Ameryka Centralna – od wschodniego Hondurasu po Panamę (na wschód po półwysep Azuero)^[2]. W sezonie lęgowym zamieszkuje górskie lasy, potem wędruje niżej.

Zachowanie: Zwykle spotykany pojedynczo, żeruje wysoko. Zrywa owoce w locie lub wyskubuje siedząc.

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzwonnika trójsoplowego za gatunek narażony na wyginięcie (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 roku. Całkowitą liczebność populacji szacuje się na 10–20 tysięcy osobników. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako spadkowy ze względu na utratę i degradację siedlisk^[4].

Przypisy

↑ Procnias tricarunculatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 Three-wattled Bellbird (Procnias tricarunculatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
↑ Procnias tricarunculata, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-05-21] (ang.).
1 2 Procnias tricarunculatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cotingini Bonaparte, 1849 (1822) (Wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-21].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-21]. (ang.).

Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.

Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).