Echinococcus oligarthrus
| Echinococcus oligarthrus[1] | |
| (Diesing, 1863) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| (bez rangi) | pierwouste |
| Nadtyp | |
| Typ | |
| Nadgromada |
Neodermata |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Echinococcus oligarthrus |
Echinococcus oligarthrus – gatunek tasiemca (Cestoda) z rzędu Cyclophyllidea. Pasożyt wewnętrzny jelita cienkiego pumy i jaguara (żywiciele ostateczne postaci dorosłej), a także mięśni i innych narządów aguti oraz człowieka (żywiciele pośrednie larw), jeden z kilku gatunków wywołujących chorobę zwaną bąblowicą (echinokokoza, łac. echinococcosis cystica). Jego larwa dorosła prawdopodobnie może pasożytować również w organizmach innych gryzoni, natomiast postać dorosła u innych kotowatych (eksperymentalnie udało się zainfekować kota domowego). Przypadki zakażenia tym tasiemcem miały miejsce w Wenezueli i Brazylii.
Dojrzały osobnik ma 2,2–2,9 mm długości. Jego taśma (strobila) składa się wyłącznie z 3 proglotydów (członów): jałowego, hermafrodytycznego oraz macicznego. Larwy (onkosfery) są zazwyczaj wielokomorowe.
Przypisy
- ↑ Echinococcus oligarthrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
Bibliografia
- Antoni Deryło (red.), Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 229, ISBN 978-83-01-13804-2.