Edgar Milewski
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Odznaczenia | |
  .jpg){kind=small} | |
Edgar Milewski (ur. 25 maja 1927 w Gdańsku, zm. 25 lutego 1983 w Gdyni) – polski dziennikarz i publicysta.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Bronisława (1893–1950) i Elżbiety (1900–1988) Milewskich[1][2]. Uczęszczał do Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku, należał do harcerstwa.
W okresie okupacji niemieckiej przebywał m.in. w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. Stefana Batorego[1], działał w konspiracji (pseudonim „Kruk”), w oddziale II Obwód „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie „Żmija”. Pierwszego dnia powstania warszawskiego został ciężko ranny[3].
Od 1945 przebywał w Gdańsku jako łącznik i tłumacz Morskiej Grupy Operacyjnej. W latach 1946–1950 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu w 1952 studiów socjologicznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, od 1953 pracował jako bibliotekarz w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdyni oraz Bibliotece Gdańskiej PAN[1]. Od 1956 był dziennikarzem. Zajmował się publicystyką kulturalną oraz sprawami Gdańska w Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia (1956–1960) i Telewizji Gdańskiej (kierownik redakcji kulturalnej Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego - 1960–1964). W latach 1963–1973 był redaktorem naczelnym miesięcznika społeczno-kulturalnego „Litery”, a następnie dyrektorem Oddziału Gdańskiego Wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich[4]. Przez dwadzieścia pięć lat był stałym współpracownikiem Programu dla Zagranicy Polskiego Radia, gdzie przygotowywał korespondencje i reportaże o Gdańsku i Wybrzeżu[4]. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 w Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL[4]. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Marynistów Polskich[1]. Był członkiem Prezydium WRN w Gdańsku[5], od 31 marca 1980 przewodniczył jej Komisji Wychowania, Oświaty, Nauki i Kultury[6].
Napisał popularne, kilkakrotnie wznawiane książki Gdański antykwariat (1960) i Opowieści gdańskich uliczek (1964)[7].
Zmarł w Gdyni, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Witomińskim (kwatera 61-17-15_2)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1969)[8]
- Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”[4]
- Odznaka „Za zasługi dla m. Gdańska”[4]
Nagrody
- Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1979)[9]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 MILEWSKI EDGAR, dziennikarz – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-10-25].
- 1 2 Cmentarze Komunalne w Gdyni [online], gdynia.grobonet.com [dostęp 2024-10-25].
- ↑ Powstańcze Biogramy - Edgar Milewski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-10-25] (pol.).
- 1 2 3 4 5 Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945–2005, Gdańsk 2008, s. 123 [dostęp 2020-06-22].
- ↑ Zmarł Edgar Milewski | Rocznik Gdyński [online], 14 kwietnia 2017 [dostęp 2024-10-25] (pol.).
- ↑ Uchwała Nr 1/5/80 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 marca 1980 r. w sprawie wyboru przewodniczących stałych komisji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. „Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku”. Nr 7, poz. 19, s. 34, 6 maja 1980. Gdańsk. [dostęp 2024-10-25].
- ↑ Mirosław Gliński, Jerzy Kukliński, Kronika Gdańska 997–2000. T. 2, 1945–2000, Gdańsk: Wydział Promocji Miasta. Urząd Miejski, 2006, s. 97, ISBN 83-915166-4-4, OCLC 750114388.
- ↑ Odznaki i nagrody dla działaczy kultury. „Litery”. rok VIII, nr 6 (90), s. 39, czerwiec 1969. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Prasowe, RSW „Prasa”. [dostęp 2025-01-30].
- ↑ Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-25].