Edward Gorol

Edward Gorol
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1930
Mikołów

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 2003
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba, medalierstwo

Strona internetowa
Pomnik Wojciecha Kętrzyńskiego autorstwa Edwarda Gorola w Kętrzynie

Edward Andrzej Gorol (ur. 23 lipca 1930 w Mikołowie[1], zm. 10 stycznia 2003 w Warszawie) – polski rzeźbiarz, medalier, twórca wielu polskich odznaczeń państwowych i wojskowych.

Jego matka Agnieszka była pianistką, podkładała tło muzyczne w niemym kinie. Dom od dziecka był przepełniony muzyką, stąd jego zamiłowanie do muzyki, której w późniejszych latach słuchał bardzo dużo podczas pracy. Gdy miał 9 lat, jego ojciec Fryderyk zaprowadził go do swojej pracy w fabryce, by ten zobaczył spust stali. Poznanie tego niezniszczalnego materiału, huku młotów i lecących iskier było początkiem jego twórczości związanego z tym właśnie stopem żelaza.

Od dziecka posiadał zdolność rysowania, dlatego w 1947 (po ukończeniu szkoły podstawowej) poszedł do Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Po liceum rozpoczął studia artystyczne w Krakowie u prof. Ksawerego Dunikowskiego, które następnie ukończył w Warszawie w 1954 r. na Wydziale Rzeźby uzyskując dyplom u prof. Józefa Aümillera za prace medalierskie w 1955. Po ukończeniu studiów do 1959 był organizatorem a następnie kustoszem Muzeum Numizmatycznego w Mennicy Państwowej w Warszawie. Był to również okres, który zaowocował dla niego zdobyciem wielu nagród za projekty odznaczeń państwowych oraz order przyznawany przez dzieci – Order Uśmiechu. W latach 1960–1968 prowadził pracownię rzeźby w Katedrze Rysunków, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Wiele jego prac dotyczyły Wojska i Armii, wykonując szereg rzeźb i płaskorzeźb, tablic pamiątkowych i pomników nagrobnych na cmentarzach żołnierzy poległych podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku i w czasie powstania warszawskiego. Jego dorobek medalierski liczy nawet ponad 1000 prac. Jego prace obecnie znajdują się w ponad 70 muzeach w kraju i za granicą. Był wiceprezesem oraz działał społecznie w Okręgu Warszawskim Związku Polskich Artystów Plastyków.

Swoje prace najczęściej sygnował odwróconą literą E i literą G.

Zmarł w Warszawie w 2003[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera I urnowa-15-11)[3].

Twórczość

Medale i odznaczenia zaprojektowane przez Edwarda Gorola[4]
Medal na 500-lecie śmierci Grzegorza z Sanoka
Rzeźby i pomniki
Inne

Przypisy

  1. ↑ Kto jest kim w Polsce, edycja IV (zespół redakcyjny Beata Cynkier i inni), Warszawa 2001, s. 260.
  2. ↑ Edward Gorol [online], Mikołowskie Towarzystwo Historyczne [dostęp 2020-06-14] (pol.).
  3. ↑ Lista pochowanych. Edward Gorol. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-07-19].
  4. ↑ Odznaczenia. pgorol-medalierstwo.pl. [dostęp 2015-07-21].
  5. ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 187. ISBN 83-01-06109-X.
  6. ↑ Przygotowania do obchodów 500 rocznicy śmierci wielkiego humanisty – Grzegorza z Sanoka. „Nowiny”, s. 4, nr 218 z 24 września 1976.
  7. ↑ Medale pamiątkowe, okolicznościowe wydawnictwa, walory filatelistyczne w 500 rocznicę śmierci Grzegorza z Sanoka. „Nowiny”, s. 6, nr 34 z 12–13 lutego 1977.
  8. 1 2 3 Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982, s. 4. ISBN 83-205-3466-6.
  9. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 Mennica Państwowa (WARSAW), Medale Mennicy Państwowej. (Tekst katalogu ... opracowała ... Wiesława Kowalczyk ... Aleksandra Kopydłowska.)., MW, 1974, OCLC 504589036 [dostęp 2020-06-13].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.