Edward Landowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz, antropolog |
Edward Landowski (ur. 14 października 1839 w Wilnie, zm. 6 listopada 1882 w Algierze) – polski lekarz, antropolog, powstaniec styczniowy, wolnomularz[1].
Urodził się w rodzinie lekarskiej, jako syn Vincenza Landowskiego, zdymisjonowanego lekarza wojskowego pochodzenia żydowskiego, wyznania luterańskiego. Ukończył gimnazjum w Lublinie i studia medyczne we Wrocławiu. Był bratem ginekologa Pawła Landowskiego[2], który po jego śmierci zajął się wychowaniem szóstki dzieci Edwarda. Najmłodszym z nich był rzeźbiarz Paul Landowski[3].
W czasie powstania styczniowego był naczelnikiem III sekcji Żandarmerii Narodowej. Wysłany za granicę po zakup broni, miał zbiec z powierzoną mu sumą. Na początku 1864 przebywał w Szwajcarii, skąd po wydaleniu przeniósł się do Francji[2]. Studiował w Zurychu[4] i Montpellier. Jako lekarz praktykował w Sumene i w Paryżu, od 1879 roku w Algierze w Mustapha Supérieur. Założył stację klimatyczną dla gruźlików, prowadził badania nad zastosowaniem rośliny Piscida erythrina. Publikował też prace poświęcone kumysoterapii[5].
Przypisy
- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 501.
- 1 2 Internetowy Polski Słownik Biograficzny, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online].
- ↑ Artur Hanula: Paul Landowski – potomek powstańca styczniowego, autor słynnego pomnika Chrystusa w Rio de Janeiro. [w:] Polska we Francji [on-line]. polskifr.fr, 2019-07-19. [dostęp 2025-03-17]. (pol.).
- ↑ Die Matrikeledition der Universität Zürich.
- ↑ Landowski E. Du koumis et de son rôle thérapeutique. J Thérap, 1874, 1, 521-527, 601-609, 641-650, 681-697. Cytat za: E Neuzil, G Devaux. Le koumys, hier et aujourd’hui. „Bulletin de la Société de Pharmacie de Bordeaux”, 1999 PDF.
Bibliografia
- Stanisław Feliksiak (red.) Słownik biologów polskich, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1987, 320. ISBN 83-01-00656-0.