Edwin Rymarz

Edwin Rymarz

Data i miejsce urodzenia	22 września 1936 Kombornia
Data i miejsce śmierci	17 lutego 2008 Gdańsk
Instrumenty	organy
Zawód	kompozytor, organista, pedagog
Odznaczenia

Edwin Rymarz (ur. 22 września 1936 w Komborni, zm. 17 lutego 2008 w Gdańsku) – polski kompozytor, organista, pedagog, długoletni dyrektor Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.

Urodził się w Komborni na Podkarpaciu, w biednej rodzinie jako syn Stanisława^[1]. W 1945 przyjechał do Gdańska i związał się na stałe z życiem kulturalnym tego miasta. W 1951 rozpoczął naukę gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej w Gdańsku-Oruni, po czym w latach 1954–1959 był uczniem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku-Wrzeszczu, którą ukończył w klasie organów Tadeusza Tylewskiego^[2].

W roku 1959 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie w klasie organów prof. Leona Batora, rok później podjął studia na Wydziale Teorii i Kompozycji na tej samej uczelni. W 1964 rozpoczął studia kompozytorskie również w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie w klasie prof. Konrada Pałubickiego.

W 1963 podjął pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w Gdańsku-Oruni, gdzie do 1969 uczył zasad muzyki, harmonii oraz instrumentoznawstwa z akustyką; prowadził także szkolną orkiestrę i chór.

W latach 1966–1969 jako nauczyciel harmonii związał się po raz pierwszy z Ogólnokształcącą Szkołą Muzyczną I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku. Przez trzy kolejne lata uczył w Szkole Muzycznej I stopnia im. G. Bacewicz w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie był również dyrektorem. W latach 1973–1981 był starszym wizytatorem szkolnictwa artystycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku; sprawował wówczas nadzór nad placówkami kształcenia artystycznego w całym regionie. W 1981 powrócił na rok do Szkoły Muzycznej I st. w Gdańsku-Oruni, objął w niej stanowisko dyrektora. Od 1964 wykładał też przedmioty teoretyczne na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

W 1982 Edwin Rymarz został dyrektorem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku. Na tym stanowisku pracował przez 25 lat. Jednocześnie uczył improwizacji organowej, przedmiotów teoretycznych oraz prowadził szkolne zespoły.

Pomimo postępującej choroby nowotworowej, do końca życia był pełen zapału i entuzjazmu, miał wielkie plany, rozpoczął pisanie Koncertu na organy. Wszystkie te zamierzenia przerwała nieoczekiwana i trudna do przyjęcia przez środowisko śmierć. Zmarł nagle 17 lutego 2008, po długiej i ciężkiej chorobie. Na mszy pogrzebowej w archikatedrze pw. Świętej Trójcy w Gdańsku-Oliwie, odprawionej przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego ks. Tadeusza Gocłowskiego, zgromadziło się bardzo wiele osób związanych z życiem kulturalnym Trójmiasta i nie tylko. Przy organach zasiadł prof. Roman Perucki. Edwin Rymarz został pochowany na cmentarzu Garnizonowym, w dniu pogrzebu wspominali go tam m.in. Prezydent Miasta Gdańska Paweł Adamowicz, rektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku profesor Bogdan Kułakowski i inni.

Edwin Rymarz jest twórcą kompozycji organowych, orkiestrowych, kameralnych, chóralnych, wokalnych (wiele pieśni i piosenek dla młodzieży o tematyce marynistycznej i patriotycznej), muzyki do sztuk teatralnych i widowisk, ogromnej liczby opracowań i aranżacji, m.in. Koncertu C-dur Georga Josepha na fortepian i instrumenty smyczkowe, White Christmas na kwartet smyczkowy.

Jest autorem m.in. znanej i często wykonywanej Toccaty na organy (1993), 18 Żołędzi (1993) do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na 4-głosowy chór żeński a cappella, zbioru kolęd O gwiazdo betlejemska w opracowaniu na chór z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, Suity kaszubskiej na zespół instrumentalny, utworu Kontrasty (1991) na instrumenty perkusyjne.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 czerwca 2000)^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (12 czerwca 2007)^[3]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Medal Księcia Mściwoja II (2007)^[4]
• Medal Sint Sua Praemia Laudi
• Odznaka „Zasłużonego Działacza Kultury”
• Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
• Odznaka „Za zasługi dla Gdańska”

• Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (1985)^[5]
• Nagroda Indywidualna I stopnia Ministra Kultury
• Nagroda Indywidualna I stopnia Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2000)^[6]
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za osobisty wkład i zaangażowanie w muzyczną edukację dzieci i młodzieży (2007)^[6]