Efekt Mozarta

Efekt Mozarta – nieznaczna poprawa zdolności przestrzennych i inteligencji ogólnej wywołana słuchaniem utworów muzyki barokowej i klasycznej, zwłaszcza Wolfganga Amadeusa Mozarta. Efekt jest znikomo mały, daje poprawę współczynnika inteligencji niższą niż 2 punkty i krótkotrwały, po najwyżej godzinie spada do zera[1][2].

Znaczenie efektu Mozarta bywa przeceniane w świadomości społecznej, a zwłaszcza jego wpływ na rozwój inteligencji u niemowląt, który nie został potwierdzony badaniami. Muzyka klasyczna może powodować krótkotrwałe pobudzenie wzmagając czujność, co prawdopodobnie wpływa na poprawę wyników w zadaniach wymagających wysiłku umysłowego. Niektóre utwory muzyczne, zwłaszcza zawierające dużo fraz largo utwory barokowe, sprzyjają obniżeniu tętna i wejściu w stan relaksacji, w którym poprawiają się niektóre możliwości pamięci[3]. Również w tym kontekście można mówić o efekcie Mozarta, lecz taki stan też jest krótkotrwały.

Przypisy

  1. ↑ Kristin M. NANTAIS, E. Glenn SCHELLENBERG. The Mozart Effect: An Artifact of Preference. „Psychological Science” 1999 nr 10 (4) s. 370-373., The Mozart Effect: An Artifact of Preference. „Psychological Science” 1999 nr 10 (4) s. 370-373., 1999.
  2. ↑ Lilienfeld i Lynn 2011 ↓.
  3. ↑ Łozanow 1977 ↓.

Bibliografia

  • Scott O. Lilienfeld, Steven Jay Lynn: 50 wielkich mitów psychologii popularnej. Warszawa: Wydawnictwo CiS, 2011, s. 87–92. ISBN 978-83-61710-03-5.
  • Georgi Łozanow: Suggestology and Outlines of Suggestopedy. New York: OA., 1977.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.